 ************************************************************************************
Tien minuten verderop komt de groep bij een grote open plaats aan. De natte grond wordt gebroken tegels met overal uitstekende wortels, afgebroken zuilen en een vijver in het midden. Het water in de vijver is groen en vol vieze alg. Aan de achterkant van de binnenplaats is een trap naar een grotopening met daarboven het hoofd van een elk in de steen gekerfd. Het gewei van de elk is zeer imponerend, zeker veertig voet aan elke zijde. Ollie detecteert meteen magie maar voelt zich ook niet welkom. Ruach en Bruce voelen zich thuis. De rest van de groep voelt een zekere onheilspellende situatie.
Plotseling komt er een grote beer uit het bos die meteen in een charge op de groep afgaat. Andre gaat klaar staan achter Bruce om alweer hem als rogue-shield te gebruiken. Ik bedoel, klaar om een flinke klap uit te delen zodra de beer voor Bruce komt te staan.
Mea zet een grease onder de beer maar die heeft daar helaas weinig last van. Er ontstaat algauw een gevecht rondom de beer, die de groep weg probeert te duwen. Of opeten.
Roderik roept de kracht van Iomedae op en geeft Spes daarbij een extra strategische kracht in het gevecht. De beer is niet de zware tegenstaander die de verhalen van Tyg-Titter-Tut en Perlivash deden vermoeden en vindt uiteindelijk zijn dood. Alleen, voordat hij zijn laatste zucht uitblaast, verschijnt een nieuwe "beer" uit de grot onder het hoofd van Erastil. Deze stormt de trappen van de Tempel af en racet op de groep af!
Deze beer lijkt ondood en verrot, bedekt met littekens en wonden, met zelfs een paar pijlen uit het vacht hangen. Waar er lappen vacht loshangen zie je een soort klimop onder de huid, en in de ogen van de beer is puur razernij.
Ruach ropet Spes terug en probeert de beer te vangen of vertragen met een entangle. De hond was gewond geraakt door de eerste beer, namelijk. Ook Ollie zoekt een veilige plek bij de groep en de beer moet zo tussen een vijver en een pilaar door de grease aanvallen. Bruce staat klaar om de beer te slaan. Hij krijgt nog waarschuwingen maar hij denkt dat hij daarna nog wel een stap terug kan doen.
De beer stormt door de entangle alsof die er niet is, pakt Bruce en knijpt hem fijn. Hij valt als een slappe pop op de grond, voor de tweede keer neer in 15 minuten.
Deze beer blijkt een taaie tegenstander. Met slagen, colour sprays, darts, en tanden wordt de beer te lijf gegaan. Die pakt op een gegeven moment ook Ollie in een greep maar door een grease van Me’a weet Ollie te ontsnappen.
Uiteindelijk gaat de beer neer en op de grond begint het te schokken. Hij krimpt totdat er een dode man ligt, naakt en oud. De man geeft een opgeluchte zucht en krijgt een vredige blik in zijn ogen. Daarna verschrompelt hij tot een skelet en daarna tot stof, dat langzaam door de stroompjes en plassen over de natte grond verspreidt.
Met de dood van de Guardian beginnen plotseling vogels weer te fluiten. Doffe groen wordt weer frisser groen en het gevoel van onheil trekt weg. Het water in de vijver wordt met een flits weer schoon en Ollie bedenkt dat met het vertrekken van het onheil het water goed zal doen. Hij klimt op de rand en pakt een dubbele handvol van het koude water en begint te drinken. Het werkt. Hij voelt een genezende werking! Daarop duiken ook de andere gewonden op de fontein af. Het werkt echter maar 1 keer.
De groep slaat kamp op en verkent de omgeving. De tempel is vervallen en achter de trappen worden heel veel geknaagde en verpulverde botten gevonden. Er liggen ook munten, en spullen…
Na ongeveer een uur van zoeken, oprapen, afspoelen in de regen, afvegen en stapelen zijn de volgende uitgestald:
|
DM (Jeff)
Johan
Bruce McLean (Vulridir Sr)
Ollie Wolf - Ours is Right. (Jacco)
Tuning
