De volgende ochtend, zondag, slaapt iedereen toch even uit. Tijdens het late ontbijt blijkt dat de dwergen alweer vertrokken zijn – dinsdag is hun ‘vrije’ dag. Zes dagen van de week vertrekken ze met de zon om de hele dag in het kasteel te werken, waarna ze in de Lord’s Dalliance eten en (flink) drinken. Op de dinsdag slaan ze het werk over en gaan ze meteen aan de slag met hun drinken. 
Omdat het zondag is, is er natuurlijk kerkdienst – een mooi moment om het kasteel te verkennen. Een handvol “undetectable alignment” spreuken zorgen voor een gerust gevoel, en de groep loopt langzaam richting Balentyne na hun ontbijt. De pad van ongeveer één kilometer loopt eerst door bomen, en daarna struiken. Halverwege het kasteel is er alleen rots en gras, licht bevlekt met sneeuw. 
Balentyne staat op een kloof met de enige brug over een snelstromende rivier. Onder de burcht is de rivier zeker 200 voet breed, vol scherpe rotsen en wit water. De kerkgangers lopen naar de westerlijke kant van het kasteel, en lopen rustig naar binnen onder de toeziende ogen van twee bewakers. Elke bewaker draagt een breastplate en heavy steel shield. Ze hebben longswords, dolken en allebei ook een hoorn van messing. 

De groep volgt de kerkgangers de binnenplaats op, maken een bocht naar links en lopen een mooie kerk in. Het plafond is zeker 25 voet boven de grond, vol mooie rondingen en bogen. Langs de randen van het plafond zijn er verschillende standbeelden – acht heiligen van het Mitran geloof. Van elke standbeeld klinkt een mooie toon – een stem zonder woorden, bas, tenor of alto. Het wonderlijke koor zingt vrolijk mee met de congregatie om de Stralende Heer te prezen. 

Vooraan in de kerk staat een groot altaar en daar voorop staat een groot boek afgebeeld, open bij de tekst, “Geen duisternis zo diep dat een enkele kaars het niet kan verlichten”. In de banken staan misschien dertig soldaten al mee te zingen, en in de voorste rij staat wat erg op een tovenaar lijkt, pratend met een cleric en een oudere man met een militaire houding. Om ze heen staan drie kapiteins (de vierde is op patrouille uit). Een oudere, vieze man (die vies ruikt, naar plas) glipt langs de kerkgangers en neemt plaats in een hoekje vooraan. 
Wanneer de groep de drempel passeren verschijnt er voor enkele seconden een gloeiend licht voor ze. Het hangt in de lucht, straalt even, en verdwijnt met een hoog klokkenspelgeluidje. De groep neemt plaats op de bank en doet vrolijk mee met de dienst van bijna een uur. 

Tussen de bedrijven door vertelt Rook, oftewel Smook, dat de lichtjes Archons zijn – kleine engeltjes. Ze kunnen kwade bedoelingen detecteren – de spreuken doen het dus goed.

Na de dienst vertrekken de toof, de oudere man (Lord Havelyn misschien?) en de vieze man meteen. De cleric loopt op de groep af en stelt zich voor als Father Donnagin, cleric van Mitra in deze omstreken. De groep stelt zich ook voor – als naïeve avonturiers uiteraard. Bar begint meteen over de Archons – wat zijn dat voor wezens, hoeveel zijn er, wat kunnen allemaal doen tegen eventuele stoute gasten, zijn ze er dag en nacht? Licère onderbreekt om tal van onzinnige vragen over andere onderwerpen te stellen en de frons bij de cleric verdwijnt weer langzaam onder de verbale onzin van de rare avonturier met sproeten. Donnagin blijft beleefd vijf minuten kletsen, belooft om na te denken over klusjes en gaat ervandoor – omkleden en een hapje eten.

Bij het vertrek pakt Licère ook even de kans om te vragen naar een wc. Donnagin wijst ergens achter de kerk en zegt dat het op de verdieping hieronder is, bij de brug. Licère neemt de kans om rond te kijken en checkt even de bovenste brug. Hij komt niet heel ver en is vriendelijk doch dringend verzocht de juiste route te nemen naar de plee. Licère doet zijn best de gezichten van de soldaten te onthouden.
Klaar met het kasteel loopt de groep langzaam terug naar Aldencross. Aan de zuidkant van het kasteel staan twee grote deuren open, en bij de ingang staan een paar soldaten. Dienstpersoneel in uniform zijn druk bezig – met wat het ook mag zijn dat ze doen. De was?

Terug in Aldencross is het tijd voor lunch, gevolgd door drinken met soldaten. Die hebben even gespaard voor een lekkere lunch. Het eten in het kasteel is redelijk, maar vaak hetzelfde, en een beetje flauw. Gelukkig komt Madame Guiseppe elke week even koken, en neemt ze veel kruiden mee.

Ook wordt er gerept over de vrouw van Captain Mott – hij is een stijve hark en niemand snapt hoe hij zo’n mooie vrouw bij hem blijft.

De groep gaat na het eten terug naar het kasteel en neemt de dienstingang. Ze vertellen dat ze van zowel Captain Varney als Father Donnagin de tip kregen om Capt. Eddarley om werk te vragen. Lord Havelyn zou toch niet met adventurers praten… De bewakers knikken vrolijk mee – uiteraard zou Lord Havelyn weinig tijd hebben voor huurlingen en premiejagers. “Geen discipline!” zeggen ze tegelijk.

Halverwege de grote gang neemt hun escort een deur aan de rechterkant en daarna klopt hij op een deur. Een man met lang blond haar, in een uniform van topkwaliteit, doet open. Een paar dienstmeiden zijn heel toevallig in de gang om ernaar te kijken. Ze gaan snel, en gniffelend, weer aan het werk. Na de voorstelronde en een kort gesprekje belooft Capt. Eddarley om werk voor ze te zoeken.

In de stad valt een aantal posters op - volgende week een toneelstuk in Balentyne. De acteurs komen al aan - binnenkort een repetitie in het stadje.

Bar bezoekt de smithy en verkoopt wat spul.

Rook & Licère bezoeken de alchemist (Caldwyn), kopen een fles alchemist's fire (eerst opdrinken, toch?) en onthouden waar de rattengif opgeslagen is.

March 6, 2015 19:50 ISC MIAMI FL (USPS), DEPARTED

Nu komen we ergens :-D

Yep.

Ik plak even de geruchten tot nu toe hier ook even - dat is makkelijker voor het refereren ernaar.

March 7, 2015 17:30 Zurich, DEPARTED

Zijn we nu ineens al in Europa?

Why not... overnight delivery is ook mogelijk.

March 7, 2015 20:52 Amsterdam, DEPARTED

Dat gaat snel!

Bezorgen ze ook op zondag?

lol