De Kapitein krijgt de volle aandacht van de Negende Knoop. Zij maken het hem heel duidelijk dat hun opdracht geen ruimte toelaat voor uitstapjes... en vloekend geeft hij bevel om door te zeilen.

Het wordt steeds kouder nadat ze boven de bergen zeilen, en sneeuw dwarrelt neer op de zee. Af en toe drijft zelfs een ijsschotje langs - blijkbaar is er een of ander koude stroming hier. Grumblejack spot een paar stippen op de horizon - drie kano's en een grote kayak (een umiak, mompelt een zeiler).

"Het zijn Yutak" zegt de Kapitein. De Yutak zijn stammen die in het bevroren noorden wonen; ze jagen op walvissen en andere zeedieren, handelen in ivoor, en zijn geen grote vrienden van de "zachte" zuidelijke Talireans. De Yutak zwaaien naar de knar en maken handelgebaren. "We trade?"

Licère vraagt respectvol naar de mening van de Kapitein - "Zijn ze te vertrouwen? Zijn ze gevaarlijk? U bent hier wel de expert..."

Kapitein Odenkirk merkt niets van de niet-echt-subtiele subtekst en vindt het geweldig om weer "baasje" te kunnen spelen. Hij weet toch best veel over de Yutak en vindt het een goed idee om samen met hen aan wal te gaan overnachten. De kayaks en de knar kunnen allemaal het strand op en iedereen is blij wanneer er weer een vuurtje brandt waar ze omheen kunnen zitten. Sneeuw blijft vallen en iedereen heeft zijn warmste kleding aan - de Yutak in zeehond en beervachten, de Noormannen in dikke tunieken en gewaden, de party ook - dankzij Cardinal Thorn was er voor iedereen warme kleding aan boord. Warme thee, en wijn, zorgen voor een redelijke sfeer en de groepen stellen zich aan elkaar voor.

De Yutak zijn de jonge Chief White Tusk (vers van zijn succesvolle narwaljacht) en de sjamaan Joseph Calls-Fire-From-Water. Ze hebben ivoor in de aanbieding - walrus slagtanden vooral, maar ook een enorme narwal hoorn zo'n tweeeneenhalf meter lang. Volgens Licère zou deze heel gunstig zijn om te enchanten, maar of de party daar tijd (of handelwaren genoeg) voor heeft is een ander verhaal.

Uiteindelijk worden een aantal metalen wapens verhandeld voor stukjes ivoor. Hai'A laat de Chief wat rijke nobelkleding zien en deze worden heel graag geruild voor slagtanden - voor drie keer de geldwaarde zelfs! De sjamaan rolt zijn ogen op maar zegt niets, en de groep is slim genoeg niet te glimlachen wanneer de walvisjager de zijden kleding antrekt. Rook biedt de sjamaan wat chainmail aan als cadeau en de man is beleefd genoeg om er een scroll voor terug te geven. Geen van beide kan de cadeau van de ander gebruiken.

De Yutak hebben geen respect voor de "metalen mannetjes" van het zuiden, en weinig interesse in Asmodeus noch Mitra - ze hebben hun eigen geloof. Zodra de grenzen voor iedereen duidelijk zijn en handelen geregeld, gaat het over in drinken en de Yutak vertellen het verhaal van het Verloren Eiland van Taane-Thak. Schijnbaar heeft hier een stam Frost Giants gewoond, onder de leiderschap van een sorceress - totdat een goede tovenaar vanuit het zuiden ze vervloekt heeft. Nu slapen ze als ijzige standbeelden.

De volgende ochtend verlaten de Yutak het strand met de boodschap "oppassen voor ijsdemonen in het noorden." De groep bereiden zich voor voor een gevecht met ijsdemonen en inderdaad...

Ice Demons!

De volgende nacht kamperen de twee groepen - zeilers en Knoop - op een met sneeuw bedekte strand. De Frosthamar is weer het strand op gevaren en een viertal tenten staan in een ruit opgesteld met een vuur in het midden. Er wordt wacht gehouden, en in de vroege ochtend blaast een strenge wind vanaf de zee. Een ijzige mist rolt van de golven af en twee stekelige vormen doemen tussen de golven op - ijsdemonen! 

De groep wordt snel wakker onder de ogen van de demonen, maar het is pas wanneer Rook wat dichterbij komt dat de actie begint. Van achter de mast van de Frosthamar verschijnt een gevleugelde vorm en deze krijgt een Chill Metal spreuk op Rook zijn harnas. Jammer genoeg (voor dit demoontje) is Rook redelijk koudbestendig, dankzij zijn Helse bloedlijn. Met een spreuken van Licère is deze demoontje al snel vermoeid en hij verstopt zich. Ondertussen komen de ijsdemonen uit de golven waar ze het tegen Bar en Hai'A opnemen. Rook maakt Onyx onzichtbaar en deze kruipt geruiseloos door de sneeuw richting de vijand.

Captain Odenkirk rent zijn tent uit en met een charge hakt hij een demoon neer. Twee nieuwe komen uit het water! Een bemanningslid (Bjorn? Olaf?) steekt zijn hoofd om de tentflap heen en gilt, "Ijsdemonen! Ren voor je leven!"

Bij de branding hakt Bar één ijsbeest neer, en met een cleave neemt hij een tweede te grazen. Hai'A schopt en slaat een derde met een flurry, en Onyx pakt de flank van de Captain om nog een demoon te slaan. Vervelend genoeg is het beestje alleen uit ijs gemaakt, zonder vitale organen of gevoelige plekjes. Nu kan hij alleen zijn frustratie tandenknarsend uiten met een woeste grom. De Captain kijkt bezorgt (een vreemd voorgevoel?)

Het baasje beschiet Hai'A met magic missiles en schreeuwt van de mast, "Stomme stervelingen! Jullie durven mijn gebied te betreden - en nu zullen jullie sterven! Wark!!" (Dit laatste omdat een javelin van Grumblejack hem bijna doorboorde.) Licère laat een spectral hand verschijnen en deze bewerkt de Ijsdemoontje (eigenlijk een Ijs Mephit) met negatieve energie. De laatste demonen worden verpulverd en de strand ligt onder de ijspegels. Het gevleugeld demoontje fladdert moeizaam weg en wordt neergehaald. Zijn lijkje drijft op de golven en de groep haalt hem naar het vaste land voor een grondige zoekbeurt - misschien heeft het geld van vorige reizigers mee!

Wat blijkt - het beestje leeft nog (net). Onder de wapens, boze blikken en enge vlammen van de Negende Knoop zweert hij voor een jaar dienst. Zijn naam is Kilkiletz en hij gaat zijn wonden likken bovenop de mast.

De bugbears lopen zelfverzekerd naar de schip. Olaf en Bjorn springen weer aan boord na het aanmeren, en kijken bezorgd naar de Kapitein. De Kapitein kijkt naar de groep, "Ik heb mijn deel gedaan - nu zijn jullie aan de buurt. Ik wil hier veilig en heelhuids van wegvaren en niet in een of andere goblin's soepketel eindigen!"

Licère heeft al drie mannen uit de weg geduwd - hij lijkt één en al ellebogen vandaag - en staat aan de rail. "Maakt u niet ongerust, Kapitein. Als iemand botjes in een soepketel gaat stoppen ben ik dat. Die grote is zeker zeven voet hoog, vindt u niet? Zesentwintig procent van zeven voet is dan is 1 voet 11... dat is een lange dijbeen... Hmmmmmmm....."

Rook, Hai'A en Bar hebben ook zin in wat lichte rekoefeningen na een lange zeetocht. Wapens worden losgemaakt en knokkels gekraakt.
Rook gaat aan de pier staan en laat zijn illusie zakken - hij staat nu in vol, zwart harnas met een heilige symbool van Asmodeus op zijn borst. De andere twee heren staan aan zijn schouders.

"We komen met de zegen van Asmodeus en willen Sakkarot Fire-Axe zien. We brengen hem cadeautjes."
"De enige cadeau hij zal krijgen is jouw hoofd, mannetje." zegt de eerste bugbear. Hij laat zijn fles drank vallen en duwt Rook op de borst met een grote, harige vinger.

"O! O! Mag ik? Mag ik?" zegt Licère, en met een paar woorden verschijnt er een enge, ijskoude mist om de pier heen. De mist is niet heel dicht, maar in combinatie met de ochtendmist is het zichtop de pier duidelijk minder geworden voor de rest van de horde. De koud is zo extreem dat de bugbears pijn in alle ledematen voelen. Een grijze golf negatieve energie spoelt over de bugbears een paar seconden later en de voorste staat nu duidelijk te beven. Rook pakt hem vast bij de schouder en mompelt een gebed. De bugbear zakt door zijn knieen en valt in het water, terwijl Rook nu sterker en krachtiger lijkt.

"Nummer twee," vraagt Licère, "ben jij slim genoeg om ons naar de Fire-Axe te brengen?"

De tweede bugbear begint te knikken en alle drie gaan op hun knieen met de wapens op de pier. Van het land komt wat lawaai, en de mist wordt uit de weg gewapperd dooe Licère. Door de honderden bugbears heen loopt de grootste tot nu toe, in full plate met een vlammende battle-axe. Dit zal Sakkarot Fire-Axe zijn.

"Uit de weg, aan de kant sukkels!" roept hij, en hij staat snel aan het begin van de pier.

"Wie heeft jukkie gestuurd?"

"Cardinal Adrastus Thorn, en Asmodeus."

"Dan zijn jullie welkom." Hij springt aan boord en scheurt een kist open.
Met een stem dat over een veldslag te horen is spreekt hij de massa bugbears aan,

"De humans zijn mijn gasten. Wie hen iets aandoet rekent met MIJ af. Zij zijn bondgenoten!"

Hij haalt een handvol zwaarden van de kist en houdt ze boven zijn hoofd.

"Zie - ze brengen STAAL!"

De horde begint te brullen en een spreekkoor van gegil, gegrom en geroep bereikt de oren van de groep. Alle bugbears zwaaien met vuisten in de lucht en op een gegeven moment is één ding nog te horen - "Oorlog! Oorlog! Oorlog! Oorlog!"

*******************************

De boot wordt uitgeladen. Sakkarot’s luitenants zorgen ervoor dat elke kist uitgedeeld is en binnen een uur is de kamp getransformeerd. Waar er vanochtend een duizend wilde bugbears stonden, staat nu een leger bugbear soldaten – elk met nieuwe wapens en schilden die het embleem van de Fire-Axe dragen. De negende knoop heeft een ware verschrikking gecreëerd.

Sakkarot kondigt een feest aan, ter ere van zijn gasten en de nieuwe wapens. Het feest is wild, wreed en energiek – bugbears vechten tot de dood voor onbegrijpelijke redenen – en allerlei beesten en monsters wonen de festiviteiten bij. Reuzen, pratende ijsberen, goblins, trollen en wolven. Er is zelfs een enorme, witte, pratende wolf aanwezig – en zelfs de meest dronken bugbears blijven uit zijn/ haar buurt.

De hoogtepunt van het feest is wanneer een grote, harige Dire Boar in kettingen de kamp wordt ingesleurd. Een stuk of twaalf bugbears slepen het beest naar Sakkarot toe, en hij onthoofdt het met één slag van zijn vurige bijl. Het beest wordt op een spit geregen en geroosterd over een vuur-put. De Negende Knoop zitten aan de Fire-Axe zijn tafel – op de eerste rij voor al het spektakel. Uiteindelijk begint het wat rustiger te worden en Sakkarot wil de groep alleen spreken. Hij nodigt ze uit in zijn tent en stuurt zijn volgers weg met een diepe grom. De Fire-Axe blijkt slim, en nieuwsgierig.

“Jullie verraden jullie eigen soort – maar dat weten jullie wel. Wanneer Balentyne valt en mijn horde naar binnen stroomt zullen we de Talireanen afslachten in de duizenden. Toch zie ik geen spijt in jullie ogen. Vertel – hoe komt dit?”

Een paar halen de schouders op, Rook zegt dat het de wil van Asmodeus is, Hai’A kijkt stroopt zijn mouw op en kijkt naar de brandwond op zijn arm. “Zij begonnen.”

Sakkarot trekt zijn harnas opzij en laat een heilige symbool van Asmodeus zien – in zijn borst gebrand. “Tja, inderdaad – we hebben allemaal onze littekens.”

Rook vindt dit prachtig en besluit spontaan een vergelijkbare te regelen. Hij haalt de kleding van zijn bovenlijf, pakt zijn eigen metalen symbool en vraagt de Fire-Axe hem te brandmerken. “Jij bent toch vuurbestendig, Rook?” zegt Licère – “het moest met zuur in de gevangenis, nietwaar?”

“Dan halen we zuur!” roept de cleric, bruusk.

Sakkarot pakt het symbool vast in een ijzeren tang en laat het in de hete kolen opwarmen. Eenmaal gloeiend heet kijkt hij Rook in de ogen. Die knikt, en Sakkarot drukt het roodgloeiende symbool op zijn borst. Rook bijt hard aan zijn opgerolde hemd totdat hij plotseling heel verbaasd kijkt. De hemd valt van zijn mond en zijn ogen - en de brandmerk - geven allebei een lichtrood licht af. Sakkarot laat zijn hand zakken en op de borst van Rook staat een zwarte symbool van Asmodeus afgebeeld.

“Deze blijft staan, heren.” zegt Rook, zacht, en zowel hij als Sakkarot maken het gebaar van Asmodeus in de lucht.

Hierna – misschien door de drank – blijkt Sakkarot ook best spraakzaam. Hij geeft toe dat ook hij zijn eigen soort verraadt voor de eer van Asmodeus. Hij onthult dat hij de eerste rekruut was van Cardinal Thorn – de eerste knoop, de Averniane Knoop. “Ik ben het enige ware lid van de knoop – de rest zijn sukkels.”

Sakkarot vraagt wat de groep weet van Cardinal Thorn, en in ruil voor de verhalen van de groep vertelt hij wat hij weet. Thorn is de Cardinal zijn ware naam niet, en vroeger was hij een Cardinal in de kerk van Mitra. Waarom Thorn de Schijnende Heer verraadde blijft giswerk.

Wanneer iedereen uitgepraat is sluit hij af met instructies.

“Morgen moeten jullie de kamp verlaten. Het zal sowieso nooit helemaal veilig zijn voor jullie, hier. Ik blijf nog een week en wacht op meer stammen die om mijn vlag zullen verzamelen. Ik zal ze bloed beloven en staal geven. Dan zal ik klaar zijn om te marsen. Een week daarna zal ik klaarstaan om toe te slaan. Ik zal de horde verplaatsen naar een vallei ten noorden van Balentyne. Daar wachten we op jullie signaal. Vuur dit raket de lucht in en binnen het uur vallen we aan. Zorg dat de weg open staat. Eenmaal verzameld zal de horde onrustig worden – ik kan ze twee weken bij elkaar houden. Daarna verwacht ik ruzie en desertie. Krijg je werk voor die tijd af, dus. Jullie hebben een maand om Balentyne te infiltreren en vernietigen.”

Sakkarot overhandigt een voorzichtig ingepakte signaalraket, dat Onyx in ontvangst neemt. Plotseling wordt hij serieus en ernstig. Hij kijkt ze alle vijf in de ogen,

“Kunnen jullie dit? In één maand – kunnen jullie de wachtmuur breken?”

Iedereen knikt of spreekt hun zekerheid uit. Hij knort en knikt. “Thorn vertrouwt in jullie. Als jullie niet de beste keuze waren had hij jullie niet gestuurd. Doe dit en jullie zullen legenden zijn. En nu gaan – uitrusten en klaarmaken. Heil Asmodeus!”

XP toegevoegd, verhaal volgt :-)

Eric, als je het verhaal van onze aankomst gaat lezen :D   Dit was letterlijk Subliem.

Aankomst bij de bugbear? Noorden van het meer? Of zijn jullie al naar het zuiden van het meer? Dan hoop ik dat je iedereen vermoord hebt en het schip in brand gestoken!
:-)

Gezien de XP labels bij de bugbear in het noorden. Ben benieuwd. :-)

Jeff, sta je ook bij de opendag volgende week vrijdag in het chemie lokaal?

We zijn naar boven gevaren, hebben de rivier weer naar beneden gevolgd om op dat binnenmeer te komen.
Daar hebben we eerst nog het legertje ontmoet waar we de spullen voor meegenomen hadden.

We zijn nu aan het overnachten en gaan 'morgenvroeg' richting ons 2e doel.... Het openstellen van de stad voor onze vriendjes!
(En nadat we van de boot zijn afgestapt gaan we onze sporen 'uitwissen')

https://www.youtube.com/watch?v=bW7Op86ox9g 

@Hendrik - zou het moeilijk zijn om Youtube clips te kunnen embedden? 

Tja, moeilijk is het niet... Maar om 'gebruiker' hier makkelijk mee te laten werken is wat anders...

Ja, de embed code is een iframe - geen idee wat dat doet als je het hier gewoon plakt.
Even kijken 

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/WAwDvbIfkos?list=FLrnWofD3yOU4bpfv9MwdR3g" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

EDIT: Aha. Niets.

Doe dat eens nadat je de 'toggle tekstvak voor mobiele mensen' hebt aangeklikt...