 De volgende ochtend wordt de groep door de lizards naar de plek gebracht waar de eigenlijke stamleider vastzit. Toevallig is dit ook de plek welke als volgende tussenstop gepland staat op de kaart. Deze grote burcht in de stijl van cormyr-se architecten heeft zijn beste tijd duidelijk gehad. Hier mag de winterschilder best eens langskomen voor een opknapbeurt.
Tot die tijd komt de groep alvast schoonmaak houden. Niet door de voordeur, maar door een achterdeurtje te openen. Deze 'knock' heeft echter een flink geblaf tot gevolg. Van dit afschuwelijk geluid laat zelfs de barbaar zijn bijl vallen en rent rondjes door de modderige tuin totdat alle paniekletters weer netjes op een rij staan.
De groep als geheel heeft echter wat minder problemen hiermee en gaat binnen aan de slag. In deze duistere ruimte heeft zelfs een sun-rod niet zoveel licht als verwacht. Wel is er voldoende licht om wat te zien. Hier onderaan de toren staan een paar vage elf-achtige wezens met lange kettingen waar ze goed mee om kunnen gaan. Even is het een ping-pong spelletje, maar de grote hond maakt het helemaal vervelend. Dit beest is zo goed als onzichtbaar. En wanneer hij niet in je been zou zitten te bijten dan zou je niet eens door hebben dat ie naast je staat.
Net wanneer de groep wat op orde komt, komen er van boven nog een paar ondode lizards aan met gemene klauwen en spreuken-zuigende krachten. Hier zat de groep niet op te wachten en een verbluffende turn van Choq maakt stof van ze. Daarna volgt de rest van de tegenstanders en uiteindelijk ook de hond. Omringd door vuur en vlammen en geen uitweg is het voor hem een kwestie van tijd....
Nu dit achter de rug is zet de groep door en gaat meteen naar boven. Iedereen weet dat hoog geplaatste gevangen ook altijd in de toren opgesloten zitten. En inderdaad wanneer de dwerg bovenkomt ziet deze een groepje gevangen lizards met alle verschijnselen van gebonden zitten met kettingen aan de muur.
Echter blijkt hier ook een grote bewaker te zitten. Eentje die nog het meest weg heeft van een draakje zonder brute adem. (Alhoewel deze misschien nog wel wat ruikt) In elk geval is 1 grote hap genoeg om de dwerg weer terug de trap af laten te rollen die daarna in een vurige versie van de foetushouding blijft liggen. De barbaar gaat meteen ook omhoog om de dader een poepie te laten ruiken. Echter krijgt hij ook de wind van voren en van achter terug. Slechts met hulp van de toegesnelde priester komen ze minstens net zo snel weer beneden.
Het is duidelijk, zonder een goed plan zullen ze deze lizards niet snel kunnen bevrijden. En aangezien ze aangekondigd zijn door het geblaf van de hond moeten ze snel kiezen wat ze gaan doen. Voordat ze omringd door allerlei vijanden gedwongen worden de laatste keuze te maken. |
Pake
Tuning
Jeff
Jacco
