 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 3: THE SEA WYVERN'S WAKE
| Out of the darkness | Gespeeld bij/in Grou op 10 sep 2008 |
|
| (reacties) |
“KLANG!!!” Hope laat de muur ringen met het lemmet van zijn bijl.
Terwijl Bohairic gelijk een schatting maakt van de dikte van de muur, probeert de grote Forsaker de muur te schuiven. Al snel zijn alle mogelijke richtingen tevergeefs uitgeprobeerd. Zelfs het gebruik van de toverwoorden van zijn thuisdorp helpt niet.
“Sesam opent u is toch altijd het antwoord?” zegt Hope.
“Mellon!” oppert Bohairic, maar het helpt ook niet.
Tin en Sheler zoeken de muren af voor knopjes of handvaten, maar vinden niets. Wat hen wel opvalt, is dat de ijzeren muur binnen een gleuf in de stenen muur staat. Toch is het ijzer lang niet zo oud als de rest van deze tunnels – er is nog geen enkel roestplekje te zien.
De halflings gaan even de grote kamer met de gebroken maquettes doorzoeken maar komen snel en teleurgesteld terug.
“Niks! Het moet nog een trap zijn die iemand heeft geactiveerd – net als die stomme vlammenmuur. Hope zal het neer moeten halen!”
“Prima!” zegt Hope, en hij houdt zijn bijl omhoog. Het plafond is hoog genoeg om hoge verticale slagen te maken en hij knikt, tevreden. Voordat hij aan de slag gaat, snijdt hij in op de muur met een hoekpunt van de adamantine bijl. Het bijzonder sterke metaal laat een glimmende lijn achter en hij neemt de tijd om de vorm van een deur te tekenen. De rest van de groep zijn best onder de indruk van dit trucje en nemen een extra stapje achteruit voordat hij begint met beuken.
“KLONG! KLANG! KLONG! KLANG!”
De ijzeren muur kan zijn slagen slechts een paar minuten weerhouden, en zijn bijl blijft onbeschadigd. De grote Forsaker begint te zweten van de krachtinspanning maar geniet duidelijk van het effect op de muur. Een grote spleet vormt en wordt met elke slag langer. Als hij dichter bij de grond komt lijkt het alsof het ijzer voor de adamantine wijkt, en het snijdt er doorheen als een zeis door riet.
Het is de groep ook wel duidelijk dat iedereen binnen een halve kilometer weet waar ze zijn. Hope maakt eerst twee verticale sneden voordat hij bovenaan aan het werk gaat. Hier maakt hij van beide kanten een diagonale snede en wanneer deze elkaar tegenkomen valt een enorme ijzeren plaat om.
“KA-KLONG-LONG-LONG-long-long-long-long!”
Stof waait op uit het gat in de muur en iedereen dekt zijn of haar ogen met een arm af. Seconden later kunnen ze weer goed zien en zes hoofden kijken om de randen van de portaal heen.
“Auw! Het is heet! WAUW!”
“Cool!”
“Vet!”
“Mooi kamer!”
“Aan de kant met die schilden! WAUW!”
“Miep!” Urol kijkt met een knie op de grond door Hope zijn benen en zijn mond hangt open.
|
|
 De kamer aan de andere kant van de muur lijkt verdacht op de vorige; in beide kamers is de vloer een maquette van een Mazticaanse stad. In de vorige kamer was deze vervallen en beschadigd maar hier is het nog steeds in goede staat. De lay-out en de stijl van de stad is heel anders, uit de hoeken van de kamer vloeien vier brede grachten en deze komen samen in een grote, centrale meer. Uit de meer stijgt een grote, stenen piramide met trappen aan deze kant. Machtige tempels en hoekige gebouwen staan overal op de vloer en de stenen muren zijn bedekt met afbeeldingen van vleermuizen, hagedissen en slangen. Midden in de rechter muur is een soort schoorsteengebied dat misschien nog dieper de piramide ingaat. Het plafond is erg hoog, zeker 60 voet en misschien zelfs tachtig. Niemand heeft het gevoel dat ze zo diep zijn gekomen in zo’n korte tijd maar het is op dit moment niet belangrijk – eerst kijken of alles veilig is.
De groep is nu een tijdje bij elkaar en ieder kent zijn taak. Tin vliegt naar de piramide toe en Hope loopt rechts om mogelijke vijanden op te sporen in naastliggende kamers. Bohairic blijft eerst even wachten bij de ingang en gebruikt zijn gaven om magie, ondoden en kwaadaardige invloeden te detecteren.
Tin zweeft een paar centimeter boven de piramide en vliegt met perfect controle een rondje.
Ze roept een waarschuwing “RAAK HET …” en ziet de gezichten van de anderen.
Ze gaat door in een soort harde fluistertoon, “…topje niet aan, mensen – het is niet veilig!”
Urol wandelt ook naar binnen en zegt de komende tijd niets meer dan “Wauw,” keer op keer. Hij zegt tegen Bohairic dat het op een tekening van de Necropolis in een andere Mazticaans stadje lijkt, en Bohairic knikt.
“Dat dacht ik ook, mijn kleine, harige vriend. Als er maar geen levende lijken rondlopen, komt het helemaal goed.”
Hope rent naar de piramide en klimt de trap naar waar Tin vliegt,
“Wat is er mis met die piramide dan, Tin?”
Tin kijkt hem geschrokken aan, haar gezicht goed te zien in het licht van Sheler haar harnas. De druïde was nu ook dichterbij gekomen.
“Niets aanraken, je onhandige aap! Er zit een val … eum… ergens. Ik denk dat ik het doorheb. Even kijken…”
Templeton loopt links de kamer om en inspecteert de muur. Her en der staan standbeelden van vleermuizen en hagedissen, en Urol maakt schetsen van ze allemaal. Op dat moment komt van de piramide een zachte “Oeps,” van Tin-a-Tin en dan een hels kabaal!
De top van de piramide glijdt van Tin weg en valt van de piramide af! Een halve ton aan steen stort neer op de vloer met een keiharde knal en tegelijk waait een wolk zwarte stof op uit de piramide zelf. Tin verdwijnt even uit zicht in de wolk en alleen haar hoesten geeft aan dat ze daar nog hangt. De zwarte wolk rolt van de piramide af als een stofwolk uit een vulkaan. Hope en dan Sheler moeten snel achteruit stappen totdat de stof weer op de grond komt te liggen. Hoestend, met hun armen voor hun gezichten, kijken ze naar Tin-a-Tin.
“Sorry, jongens. Het gleed een beetje uit.” |
|
 |
|
 ***************************************************************************
Het valt weer stil in de kamer, op het hoesten van Tin-a-Tin na. De halfling vliegt weer door het ijzeren poortje om zich af te stoffen en de troep uit haar luchtwegen en ogen te krijgen. Templeton maakt zijn verkenning af langs de linkerwand en Hope springt de schoorsteen in, tien voet naar beneden. Sheler klimt de piramide en bekijkt een gemummificeerd lijk van wat op een priester lijkt. Haar licht reikt niet tot alle hoeken maar verlicht de kamer wel flink. Bohairic kijkt naar Urol zijn tekening en knikt goedkeurend.
Boven Hope wordt het plotseling donker. Uit een nauwe gang aan de binnenkant van de schoorsteen glijdt een soort donkere wolk naar voorschijn. Het gebied heeft een goed gedefinieerde rand en is bolvormig.
“Duizenden vlinders en lieveheersbeestjes!” vloekt Sheler met ongekend vitriool.
Ze straalt nog licht uit maar haar klauwen zijn weg, en ook haar lagen schors en spinnenhuid. De donkere wolk verdwijnt weer uit zicht en laat een chaos achter zich. Wapens worden getrokken, Urol wordt door het gat in de muur gegooid, Tin wordt onzichtbaar, Bohairic vliegt de lucht in en Templeton springt over de piramide de schoorsteen in.
Boven de twee krijgers komt het donkere gebied terug. De sfeer is duidelijk een Darkness-spreuk en wanneer het aan het licht van Sheler blootgesteld wordt is het tijdelijk geannuleerd. De normale donkere omstandigheden heersen weer en voor de twee krijgers is dit geen belemmering. Ze zien allebei een mensgrote figuur met brede vleermuisvleugels, een staart met een gifstekel, en scherpe klauwen. Het vliegt boven Hope en klauwt en steekt in de lucht, en wonden op zijn hoofd en schouders verschijnen! Voor de rest is het alsof een donkere bol over Hope zijn hoofd daalt en weer omhoog klimt, en een gewonde Hope achter zich laat!
De Forsaker vloekt binnensmonds en veegt bloed uit zijn ogen. Hij likt zijn hand en spuugt het meteen uit!
“De klootzak heeft ook gif op zijn klauwen! Hij wist dat zijn staartgif te zwak voor mij was!”
De aanvaller vliegt weer uit de schoorsteen door de nauwe gang en verdwijnt uit zicht, terwijl de helden hun tegenaanval echt op gang krijgen. Bohairic versnelt zich met een spreuk en vliegt achter het ding aan, Hope loopt behoedzaam door de gang, ziet niks binnen bijlbereik, en trekt snel weer terug. Hij roept omhoog over de rand van de put richting de piramide,
“Hoi, Sheler, hier komen met je daglicht! Hij is hier om de hoek!”
Sheler denkt snel na en spreekt een spreuk uit, één die zo goed had gewerkt tegen die piraten. Van haar rug groeien vleugels van puur vuur en met een paar vleugelslagen vliegt de druïde de schoorsteen in. Ze vliegt door de gang en komt in een kamer met stenen muren aan. De vloer wordt grotendeels ingenomen door een brede stenen schijf, drie voet dik en twintig breed. Ze herkent de schijf als een Mazticaans kalender en vliegt dieper de kamer in. In de lucht hangt een donkere sfeer en aan de achterwand ziet ze een gang. De gang wordt bewaakt door twee standbeelden met enorme hoofdtooien en vreemde, oeroude harnassen. De hoofdtooien lijken niets meer dan een stapel vleermuisvleugels en slangen, en de beelden hebben ook grote stenen knotsen beet.
Ze vliegt snel onder het donkere gebied heen, waar haar daglicht niet binnenkomt, en kijkt bij de standbeelden van een veilige hoogte. Achter ze is een korte gang die bij een donkere put uitkomt.
De put is in een ronde kamer met tientallen skeletten in nissen opgebaard. Meer ziet ze niet, want het beest in de zwarte wolk doet haar spreuken teniet.
De vleugels ontrafelen, haar harnas smelt weg, en het licht gaat uit…
Sheler valt zeker twintig voet naar beneden en ook al doet ze haar best om de klap op te vangen doet het toch wel pijn. Ze landt op de stenen vloer in het pikkedonker, en ziet een rood licht op haar af komen. Ze kan niet eens opstaan voordat een verzengend bolletje vuur op haar inslaat. Ze rolt met de slag mee en dooft de vlammen onder haar haastig. Nog nooit was ze zo snel zo zwaar toegetakeld – had ze iets mis gedaan? Was Shaundakul boos omdat ze dat meisje had bedreigd? Was dit een lesje in relatieve krachten? Of was het gewoon een gemeen beestje, het volgende op hun lijst?
Bohairic vliegt de kamer in en moet heel dicht bij komen om de vijand te zien. Hij spreekt snel een spreuk uit om erachter te komen wat voor immuniteiten het beest heeft, en dat valt tegen – immuun voor vuur, koud, elektriciteit, en zuurbestendig, bijna immuun voor normale wapens, en met een ingeboren weerstand voor alle magie. Hij neemt een groot risico en vliegt dichterbij om een de duisternis teniet te doen en voelt een schildspreuk dat hem tegen probeert te houden. Met de spreuk die hij in gedachte kan hij niet meer zeker zijn dat de duisternis weggaat. Hij denkt snel na en haalt een rol uit zijn mouw. Nog steeds binnen bereik van het beest, dat hij alleen als een zwart-wit vorm waarneemt, opent hij snel de rol. Met een paar woorden laat hij de magie los, en de resultaten zijn verbluffend!
De schildspreuk valt weg en de duisternis ook. Het lichtje op Bohairic zijn schouder onthult, voor heel even, zes van de beesten! Vijf vormen verdwijnen en er blijft slechts één gemene, duivelse vorm over, met veel vleermuiseigenschappen. Een varrangoin zoals op de muurtekeningen! De varrangoin sist in woede en zijn bewegingen worden langzamer, zijn huid minder korstig. Al zijn voorbereiden vallen in één seconde weg en hij is er niet blij mee!
Voordat hij kan reageren, verschijnt Tin-a-Tin uit het niets achter zijn schouder. Ze wordt zichtbaar tijdens een aanval en de varrangoin kan niet snel genoeg wegkomen. Hij krijgt een vlijmscherpe dolk in zijn schouder en een onthutste blik op zijn grijs gezicht. Hij vliegt recht omhoog en Tin kan haar dolk net op tijd uittrekken. Ze pakt wel de kans om tegen zijn langsvliegende benen in te steken, maar het komt niet door zijn duivelssterke huid heen.
“Hij heeft in ieder geval geen Dispels meer!” roept de kleine spellthief.
De varrangoin maakt een halve salto in de lucht en laat zijn benen hem afremmen tegen het plafond. Ondersteboven goochelt hij een bal vuur tussen zijn handen. De felle gloed van de vuurbal in de duisternis bij het plafond belicht zijn hoofd en schouders. Hij lijkt precies op een tekening van een duivel uit de verhalen. Hij schiet de vuurbal naar beneden, waar het ontploft met een harde knal en een snel uitdijende vlammenzee! Iedereen probeert dekking te zoeken en in dat moment schopt hij zich weer van het plafond af en vliegt hij naar de piramidekamer toe.
Sheler concentreert door de vlammen en de pijn, en schiet twee van die houten speren op hem af. De eerste doorboort een vleugel en hij wiebelt in de lucht, corrigeert en vliegt snel door. De tweede is meteen iets te hoog en kaatst tegen de muur af.
“Kijk uit!” roept Templeton, die de muur aan het klimmen is. Hij hangt al twintig voet van de grond af en klimt razendsnel. De elementale kracht van zijn Genasi bloed helpt hem de muur te klimmen; zijn vingers bijten in de steen als een rivier haar weg door de rotsen eet. De varrangoin passeert hem op hoge snelheid maar hij kan het niet weerhouden of aanvallen – hij heeft al zijn ledematen nodig om aan de muur vast te klemmen! Hij zoekt snel goede plekken voor zijn handen en trekt zijn benen omhoog, voeten tegen de muur.
In de kalenderkamer zijn de vlammen weer gedoofd. Bohairic, nog steeds magisch gehaast, tovert een schild voor zichzelf met een woord en een cirkelbeweging van zijn linkerhand. Daarna volgt een “POEF” en hij verdwijnt in een blauw rookwolkje. Alleen een lichtje blijft in de lucht hangen, op de plek waar zijn schouder was.
De lichtbron vliegt de kamer uit en hangt in de lucht naast de varrangoin. Bohairic bestudeert het beest en probeert iets nuttigs te herinneren. Ze komen uit het Abyss, ze vechten in duivelse legers tegen goede legers zoals die van…
“Iedereen!” roept een stem uit het niets, “Blijf dit herhalen in je hoofd! Koningin Marwel en Gwynharyf sta me bij! Koningin Marwel en Gwynharyf sta me bij! Koningin Marwel en Gwynharyf sta me bij!”
Marwel, de koningin van de eladrin, Vrouwe van het Sterrenhof in Arborea is een bekende vijand van de Abyssbewoners, en haar rechterhand, Gwynharyf had zelf een kerk in Sasserine. Door het tekstje steeds te herhalen voelt iedereen minder opgejaagd en lijkt de duisternis iets minder diep.
De varrangoin vliegt een paar voet van Bohairic weg en opent zijn mond. De tovenaar ziet vlammen binnen en voelt de temperatuur stijgen. Net voordat de varrangoin vuur spuugt komt Templeton van rechts. De Genasi springt, met behulp van de volle kracht van zijn ring en laarzen, een afstand van bijna vijftien meter. Hij komt met uitgereikte armen aan, pakt de vleugels van de varrangoin vast, en vliegt over het beest heen. Zijn schilden heeft hij op zijn ellebogen hangen en hij drukt de punten in de duivel terwijl hij er overheen vliegt. De magische punten laten sporen achter in de huid van het beest en de varrangoin wordt naar achteren geslingerd wanneer Templeton verder vliegt. Met een bijna komisch blik van verrassing op het grijze gezicht maakt het een soort rondje in de lucht om de dalende Genasi heen. Templeton laat de varrangoin los na een driekwartcirkel en stuurt het naar de grond. Het keldert met een schreeuw, vol tien meter naar beneden, en stort neer op een stenen maquette van een tempel. Gewond, de varrangoin schreeuwt in pijn en woede!
In de lucht hangt Templeton in de handen van een weer zichtbare Bohairic. Hij kijkt naar beneden, rukt zijn armen vrij, en valt naar beneden. Hij landt met zijn voeten op het hoofd en de heupen van de varrangoin en een KRAK weergalmt door de zaal! De Genasi half rolt, half strompelt tot zijn voeten en hij loopt nu een beetje mank.
Hope komt weer te voorschijn, een beetje geïrriteerd. Hij heeft niets aan vliegende beesten in het donker. Hij ziet de varrangoin neerstorten en snelt naar de muur van het afstapje. Drie meter moet wel te klimmen zijn, eenhandig, toch? Met zijn bijl in zijn linkerhand krijgt hij rechts een goede greep op de steen. Hij vindt een plek voor zijn voeten maar het wordt niets. Hij staat weer op en hakt in de steen boven zijn hoofd. De adamantine bijt diep, hij pakt het handvat met beide handen vast, en begint te klimmen. Achter hem komen Timothy en Sheler de hoek om.
Tin kijkt uit over de rand van dezelfde muur en probeert een spreuk op de varrangoin, tevergeefs. De magie vloeit over het heen en spoelt weg in het niets. Het beest kijkt naar Tin, naar Bohairic in de lucht, en naar Templeton op zijn knieën naast hem. Hij berekent snel afstanden en laat weer een vuurbal los! De vlammen vullen de schoorsteenachtige ruimte en bijna de helft van de maquettekamer. Timothy zakt geluidloos in elkaar, zijn front zwartgeblakerd. Sheler vecht tegen de pijn en hitte en blijft met moeite rechtop staan. Hope weet het ergste te vermijden en zijn eigen, interne kracht beschermt hem van de rest. De varrangoin komt weer tot zijn voeten en geniet in de vlammen om hem heen. Templeton rolt met de eerste vuurgolf uit de weg en vermijdt een boel ellende achter een maquette. Ook hij komt weer op zijn voeten en hij hinkelt op de varrangoin af.
Bohairic richt het lichtje op zijn schouder op het gezicht van de varrangoin en doet het knipperen. De ogen van de duivel kunnen zich niet zo snel aanpassen aan verschillende lichtomstandigheden en dat geeft de groep een extra voordeel. In stroboscopische flitsen gaat het gevecht door.
Flits.
De varrangoin spreidt zijn vleugels en schreeuwt uitdagend.
Flits.
Hope bereikt de vloer van de kamer en haalt zijn bijl uit de steen.
Flits.
Templeton hinkelt om de kleine, stenen gebouwen heen en nadert het beest.
Flits.
De varrangoin springt de lucht in en een derde vuurbal groeit tussen zijn handen.
Flits.
Hope haalt zijn bijl in een brede boog boven zijn hoofd en het zinkt diep in de borst van de varrangoin.
Flits.
De varrangoin stort neer met een natte klap tegen de grote piramide, vijf meter van Hope af.
*********************************************************
|
|
Bohairic laat het licht weer aanblijven en de groep mag de schade aanschouwen. Twee van de eeuwenoude maquettes zijn kapot, de piramide is opengebroken en het topje ligt aan diggelen ernaast, Timothy is zwaar verbrand en er is iets ernstigs aan de hand met Tin-a-Tin.
|
|
|
|
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 29 augustus 2008 om 0:20 uur. |
| Reacties van bezoekers (105 reacties) |
 Tuning
Oei, ben je nog wat vergeten?
Ik dacht dat je de boel al aan het afronden was....
Gepost op 11 september 2008 om 8:09. |
 Johan
Dat klinkt goed. Komt de mummy nu nog tot leven om ons het leven zuur te maken?
Gepost op 11 september 2008 om 11:28. |
 Pake
ah nice, BURN IT! hehe
Gepost op 11 september 2008 om 16:33. |
 Jeff
Je hoort wat er aan de hand is over 3 weken, en geen seconde eerder :-)
Of misschien wel, ik ben omkoopbaar.
Gepost op 11 september 2008 om 22:37. |
Tuning
Haha.... even kijken wat dat zou kosten... hoe klinkt 50 xp?
Gepost op 11 september 2008 om 22:45. |
Pake
jeetje, zoveel! ... Leuk red dragon filmpje btw...
Uhm, ook geen fast healing DM?
Gepost op 11 september 2008 om 23:34. |
Pake
Ach Hope heeft maar 4 HP aan wounds :P, evasion is toch wel leuk :)
Gepost op 11 september 2008 om 23:35. |
Tuning
Heheh.... Blijkbaar is de DM duurder, want hij heeft geeneens gereageerd :(
Maar weer wat anders bedenken.... :-D
Gepost op 12 september 2008 om 7:09. |
Johan
Hmmm, hier zijn de nodige HP aan schade. Om een demon Varrangoin neer te krijgen kost toch wel de nodige kleerscheuren. En deze was nog Vicious ook.
Onze healer is zoals het lijkt ook neer.
Gepost op 12 september 2008 om 8:45. |
Johan
DM kan niet reageren want hij heeft het druk met verhaal schrijven. :-) We hebben wel weer een berg XP. Nog een keer zo een beestje en ik ben alweer halverwege het volgende level. :-))
Gepost op 12 september 2008 om 8:47. |
|
|
|
|
 |
Fout spreekwoord |
|
|
|
| Men moet geen dode biertjes uit de tap halen |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
