 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 3: THE SEA WYVERN'S WAKE
| Een goede workout... | Gespeeld bij/in Grou op 9 apr 2008 |
|
| (reacties) |
 17 Flamerule 1375
Toen Bohairic aan bord de Nixie was kreeg hij een uitnodiging van Lavinia mee terug. Terug aan dek op de Wyvern doet hij het open. De kapitein, Avner Meravanchi, en de groep zijn uitgenodigd voor een etentje de volgende avond, om een goede start van de reis te vieren. Leuk!
Roosters worden opgemaakt en iedereen verkent het schip totdat ze weten waar alles is. Tin oefent met het snel naar beneden abseilen vanuit de kraaiennesten, en laat bij elke mast een extra touw hangen voor haar. Hope vindt een aantal kussens en sleept een grote stoel naar boven toe om de kruk naast het wiel te vervangen met iets comfortabeler. Templeton leert de beste manier om de romp te beklimmen, dat hij makkelijk aan bord komt na een zwem. Bohairic pakt een aantal boeken uit en raakt snel in gesprek met Urol. Vijf uren later moet Hope aan hun deur hameren om te zeggen dat het etenstijd is. Sheler geniet van de zon en het feit dat ze op reis is naar een plek waar bijna niemand ooit is geweest. Het voelt goed.
Avond wordt nacht, een beetje bewolkt maar verder droog. Een heerlijk avondje met nog steeds veel sterren te zien, ook al is er geen maan. Iets na middernacht staat Davey Jones aan het roer. Hij is erg gespannen – zijn eerste keer – maar Hope ligt onderuit gezakt in de grote stoel en houdt hem in de gaten. In het kraaiennest van de kruismast kijkt Tin uit naar de lichten van de Nixie. Skald staat boven de bak, met Lirith in de fokkenmast en Roger Jolly ook ergens aan dek. Tin meent iets raars te horen, boven het geluid van de wind en het water. Ze fluit zacht naar Hope om hem te waarschuwen en luistert actiever.
Iets schraapt tegen de romp en Tin fluit weer zachtjes naar beneden. Hope pakt zijn bijl en gaat bij de railing kijken. Zijn ogen zijn nog steeds scherp, ook in het donker, maar ook hij ziet niks. En dan springen vier wezens aan bord! Ze hebben iets visachtigs, en iets reptielachtigs, maar ze lopen als mensen. Grote ogen, grote oren, gemene tanden en klauwen, een aantal riemen om wapens vast te houden, en op de rug een drietand. Ze halen hun wrede drietanden van hun ruggen af en zijn net begonnen met het kruipen naar de trappen wanneer Tin iets roept en naar beneden glijdt aan haar nieuwe touw. Hope gaat naar de trap om het roer te beschermen terwijl Lirith aan de boeg ook spectaculair naar beneden abseilt. Skald raapt zijn boog op en schiet op één van de aanvallers, helaas niet raak.
Tin, Lirith en Roger rennen voor een bel en Roger wint. Templeton, die bij de boegspriet sliep, verschijnt ook aan dek en gaat samen met Lirith te werk. Een verdere vier van de zeemensen klimmen aan bord en vallen ook gelijk aan! Seconden later komen er nog vier – deze in haaienhuid harnassen en met lange zwaarden met wrede stekels. Drie van deze rennen voor het roer, waar Hope bovenop een bijna gehalveerde visman staat, zijn nieuwe bijl nu gedoopt. |
|
 Skald blijft boven en schiet op de aanvallers, terwijl Sheler, Tin, Templeton en Lirith aan dek bezig zijn. De schilden van Templeton doorboren een visman, en Lirith springt van een pallet watervaten op een tweede. Sheler roept klauwen te voorschijn en valt een bepantserde aanvaller aan, die haar behendig ontwijkt.
“Die met harnassen zijn de leiders! Of zoiets!”
Met een spreukje stuurt Tin twee van de vismannetjes naar dromenland maar ze worden snel wakker geschopt door hun maatjes. Het rekt wel wat tijd voor de verdedigers en voordat ze allemaal weer klaar zijn voor het gevecht gaat de deur van de bak open.
“Sahuagin!” roept Bohairic in zijn nachtjapon, “Zeeduivels! Probeer ze in de kieuwen te raken!”
Achter hem staat Timothy, ook in japon. De kleine priester glipt achter de vaten naast Bohairic en kijkt of hij iemand kan helpen.
Bohairic heeft ook een aantal nieuwe trucjes en begint zijn aanval met één. Hij stuurt magische pijlen op de sahuagin af en deze doen niet alleen een beetje pijn. Twee sahuagin vangen stoïcijns klappen en lijken vastberaden door te vechten wanneer de tweede deel van zijn aanval in werking gaat. De gloed van de pijlen verspreidt zich over hun lichamen en ze zakken ter plekke in elkaar, grijs en verschrompelt. De derde raakt één van de sahuagin met harnas die Hope aanvalt. Hij blijkt stoer genoeg om door te vechten, ook al lijkt hij erg verzwakt. Dan hakt Hope hem neer met een vreselijke slag van zijn reusachtige bijl, en een andere met de terugslag. Er zijn nog twee voor hem, beide in harnas en beide boos. Één springt achter hem langs, de trap op, terwijl de andere hem aanvalt. Op het laatste moment veranderen ze beide van aanvalsrichting, en plotseling is Hope gewond!
“Sneaky…”
Van voren gilt Skald en zijn pijlen vliegen niet meer. De elf gilt in pijn!
“Agggghhhh! M’n ogen!”
Hij struikelt en valt naar beneden op het dek, een donkere substantie op zijn gezicht. Hij veegt aan zijn ogen en dan huilt dat zijn vingers branden. Achter hem over het dak van de bak verschijnt een afschrikwekkend beest!
Het was misschien ooit een sahuagin geweest, Bohairic en Templeton hadden verhalen gehoord van vierarmige versies van de zeeduivels, maar deze was nog verder gemuteerd. De armen waren tentakels en de etterige huid was korstig en bedekt met zweren. Zijn mond was rond, als die van een zeeprik, maar met lange, nagelachtige tanden – en van zijn muil droop een zwarte vloeistof.
De mutant leunt over de railing en ziet Sheler, Bohairic en Timothy. Aan dek krijgt Tin een klauw in het gezicht en ze valt terug, naast ze. Stoom borrelt op uit de muil van het ding en het pakt de railing vast, Templeton schreeuwt een waarschuwing maar te laat … een stroom kokend kots sproeit over de magiërs en priesters en ze kunnen het niet ontwijken! Hun huid brandt en prikkelt, blaren springen overal op, de japonnen van de net ontwaakte Bohairic en Timothy zijn nat en zwart, één en al schroeiplekken en gal.
“Fu-”
Tin bukt achter de deur van de bak en pakt haar stokje.
“Genees! Genees! Shit! Genees!”
Bohairic bukt achter de vaten en gooit zijn japon weg. Met alleen een onderbroek en zijn rugzakje is hij moeilijk te zien met zijn donkere huid. Hij roept zijn wrede, necromantische pijlen weer op en stuurt ze op de vijand af. Twee sahuagin zakken verschrompelt in elkaar, hun levens uitgezogen, en de mutant sist met pijn.
Timothy sleept de kreunende Skald uit de weg net voordat de mutant naar beneden springt; één tentakel weert Sheler haar aanval, en laat alleen een klein snede door. Het scheelt weinig dat een tweede tentakel haar hoofd niet verplettert. Van overal komt geschreeuw – de nieuwe dreiging moet snel aangepakt worden!
************************************************
Hope zit nog steeds met een vervelend gast die hem steeds misleidt en steekt. Eindelijk heeft hij er genoeg van en hij eindigt het spelletje door de sahuagin in tweeën te hakken! Met een snelle “Pak het wiel!” richting Davey springt de barbaar van de trap en rent hij naar de boeg.
Skald pakt een waterfles en probeert het plakkerig zuur uit zijn ogen te krijgen. Timothy probeert iets offensiefs en schiet een straal bliksem op de mutant. Vonken dartelen over de natte huid maar het heeft er blijkbaar geen last van de stroomstoot.
Achter de vaten hoort hij Bohairic “Plan B dan maar” mompelen, maar dit geluid wordt overrompeld door de snelle voetstappen van Templeton. Met meer stekels dan de meeste egels komt de Genasi half rennend, half vliegend aan! Hij klettert tegen het beest in en laat een paar vreselijk diepe wonden achter. De mutant brult in pijn en geeft de puntige Genasi zijn volle aandacht. Terwijl Sheler uitglijdt aan een stukje zeewier komt Lirith ook aan – ze springt hoog van de bak af, maakt een salto, en landt achter het beest. Onderweg weet ze zoekende tentakels te ontwijken, en het ding in de rug te steken!
Terwijl Bohairic zijn hamersfeer op het beest af stuurt, krijgt Templeton het zwaar te verduren. Keer op keer kaatsten tentakels van zijn schilden af. Zelfs zijn fantastische vaardigheden zijn niet genoeg om alles te weren, en een paar klappen raken komen erdoor. Toch weet de Genasi dat hij dit een tijdje vol kan houden, en wanneer het beest een adempauze neemt roept hij blij in het gezicht van het beest.
“Was dat alles! Jij gaat eraan, freak!”
Als antwoordt borrelt er een raar geluid uit het midden van de gemuteerde sahuagin. Meer kots? Of had zijn schildspies iets anders geraakt?
Hij stapt weer op het beest af en valt aan. Hope arriveert, oftewel zijn bijl komt eerst aan. Sheler geneest zichzelf met de levenskracht van het beest, Hope deelt weer klappen uit, Templeton valt weer aan, en het hamersfeer van Bohairic deelt een wrede klap uit op het etterige hoofd! De mutant vecht terug met veel woede maar er zijn te veel. De borrelende geluiden worden steeds erger en het begint te zwellen!
“Het gaat ontploffen!” roept Tin van bovenop de vaten.
Dan gaat het allemaal heel snel. Het beest sproeit Hope en Templeton met kokend kots, Hope hakt tegelijk in op de buik van het ding en met een natte knal explodeert het beest! Lirith en de twee mannen krijgen het het zwaarste te verduren en Sheler roept water uit de lucht om ze snel af te spoelen.
Tin springt van de met kots en etter bedekte vaten en kijkt naar de rotszooi om haar heen.
“Gadver! Gore … vieze … wat was het eigenlijk?”
Zelfs Bohairic heeft er geen antwoord op deze vraag. Hij weet wel dat de sahuagin vaker op schepen jagen – soms als oefening voor hun strijdkrachten, soms als beproeving, en soms om oppervlaktewezens te doden in de naam van hun donkere goden. Er was deze keer geen priester bij (jammer voor Tin) en hij denkt dat het of een soort beproeving was, of een actie op eigen initiatief van een of andere factie binnen de sahuagin gemeenschap.
“Nou, als het een test was zijn ze flink gezakt!”
Hope schopt een tentakel de zee in en spoelt het dek af met een emmer water. In de zee zijn een aantal grote haaien bezig met het opvreten van de dode vismensjes.
“Best sneu – opgegeten door je eigen vinnige ros!” zegt Sheler met een glimlach.
************************************************ |
|
Verheven stemmen van de hut trekken de aandacht. Tin heeft ontdekt dat de Kapitein het eind van het gevecht heeft gezien zonder ze te hulp te schieten. De kapitein is eerst boos maar laat de spellthief toch niet kielhalen. Bohairic onderbreekt voordat de discussie uit de handen loopt.
“Kapitein, het gevaar is geweken.”
“Dank u wel, meneer Bohairic.”
Iedereen haalt diepe adem en de kapitein legt toch even uit dat ze het vechten met enge monsters liever overlaat aan de ervaren engemonsterbevechters. Ze weet welk einde van een zwaard je in je hand moet houden, maar verder … ze is geen krijgsdame, ze is een zeevaarder. Het organiseren en runnen van een zeereis door amper gevaren wateren neemt ze graag voor eigen rekening maar kotsspugende beestjes?
“Geef mij maar een top team ervaren avonturiers, en hoop dat Umberlee de andere kant opkijkt!”
************************************************
De volgende dag is het schip weer helemaal schoon. Zelfs de schroeiplekken van al het zuur zijn helemaal weggeschrobd, dankzij drie uren werk van Hope, Templeton, John Silver en Anne Bonney. De vier nemen een glaasje rum na hun dienst en plagen elkaar over wie een blaar gaat oplopen, en kijken naar Bohairic die aan een touw hangt terwijl hij de planken van de romp repareert met een spreukje. De greppels van de sahuagin hadden de hout beschadigd.
’s Avonds komt de Nixie dichterbij. Zan gooit een touw en Roger Jolly maakt het vast. Er komt een soort stoel aan het touw te hangen, om de genodigden naar het diner aan bord de Nixie te brengen. Het wordt niet veel gebruikt.
Avner, Sheler en Amella nemen de stoel. Avner is nog steeds boos dat hij niet wakker was gemaakt tijdens het gevecht. Als al die kleintjes en wijven de aanval konden weren dan had hij veel sneller en met veel minder schade die zeemannetjes naar hun waterige graaf kunnen sturen. Amella zucht en Bohairic blijft beleefd. Tin klimt omhoog, gooit een greppel in de wanten van de Nixie en entert de Nixie als een piraat. De zeilers vinden het wel leuk maar mopperen dat ze misschien reparaties zullen moeten maken. Hun mopperen houdt op wanneer ze begrijpen dat het maar het eerste deel is van een spektakel!
Bohairic loopt op het touw naar de Nixie; op een gegeven moment lijkt het alsof hij uitglijdt, maar hij loopt gewoon verder, ondersteboven, zijn sandalen vastgeplakt aan het touw. Templeton neemt een korte aanloop en springt naar het andere schip heen! Hij halt zeventig voet met gemak dat voor het eerste applaus van de avond zorgt.
Hope maakt zijn excuses en zegt dat hij de Wyvern wil bewaken.
Tin loopt snel op Lavinia af voordat het eten begint. Ze ziet er prachtig uit – haar haar hangt los in geoliede ringetjes en ze draagt een witte, zijden hemd en een lichtblauwe rok. Ze heeft ook een mooie parelketting aan, en parel oorbellen.
“Lavinia, ik moet even terug naar de Wyvern – ik wil Hope wat eten brengen.”
“Dat kan iemand anders, Tin! Ik keek ernaar uit om met jullie te kletsen! Die Jade Raven zijn lang niet zo leuk, maar ze werken al langer voor mijn familie – eigenlijk wou ik dat jullie met mij meegingen!”
“Ik wil het zelf doen, Lavinia. Dan heb ik even tijd om met Hope te praten.” De spellthief knipoogt overdreven en giechelt.
“Met Hope praten? Je bedoelt … hij is … ik bedoel … is hij niet een beetje .. groot?”
“Nou meisje, je moet niet te laag inzetten!”
Lavinia kan haar lach niet inhouden en moet even aan de muur leunen! Ze helpt Tin een mand vullen met een halve kip, eieren, wijn en vers brood en zwaait haar weg.
************************************************
Tin klimt weer omhoog en laat los met de greppel. Het komt in de wanten van de Wyvern vast en ze slingert zicht weer terug. Eenmaal beneden loopt ze naar Hope toe.
“Alsjeblieft, jongen! Loop je mee?” Ze knikt richting de hut terwijl Hope aan een halve kip smikkelt. Hope loopt met haar mee, een fles drank in zijn jaszak en een gebraden kip in hand. Terwijl hij uitkijkt, glipt Tin naar binnen waar ze Amella haar slaapplaats/ kantoor doorzoekt. Het is niet op slot, maar ze heeft wel een vel papier tussen deur en deurpost in gedaan. Niks te moeilijk voor Tin, die onthoudt precies waar het hing en welke kant naar buiten was.
Een kist onder het bed lijkt het interessantst. Tin heeft het slot zo open en kijkt even hebzuchtig naar de smaragden. Daaronder ligt haar eigen logboek en een aantal brieven. Tin leest ze vlot door en probeert haar eetlust te onderdrukken – geen twee meter van haar staat Hope luidruchtig te smullen!
In het logboek staat onder andere hoe trots ze is op de avonturiers. Ze voelt dat het schip wel in goede handen is zolang de vijf aan bord zijn. “Een vreselijk beest dat mij koude rillingen gaf hadden ze zo ingepakt en afgeserveerd – echt fantastisch! Ik had net mijn pistool klaar om het te beschieten toen die grote knapperd Hope tussen mij en het beest in kwam. Toen heb ik John moeten kalmeren voordat hij paniek ging zaaien beneden. Seconden later knalde iets en was het beest weggeveegd! Werkelijk wonderbaarlijk! Als de Kraken Society ons probeert aan te vallen kunnen deze vijf volgens mij hun hele schip ontmantelen!”
|
|
************************************************
Bij het feest kijkt Bohairic het eten even na. Zijn intense blik betekent meer dan alleen oplettendheid wat betreft vreemde zuiderlingrecepten – hij let op mogelijke gifstoffen! Gelukkig valt alles in de smaak en heeft Hope mazzel.
Het etentje is gezellig. Tin komt op een gegeven moment ook terug en knipoogt naar Lavinia, die de kans pakt om een toast uit te brengen.
“We gaan naar een eiland waar weinig mensen zijn geweest, en waar mijn ouders hun laatste werk hebben gedaan. We brengen hoop naar de families die daar al zijn, en onze passagiers naar hun nieuwe leven toe. We gaan er voor zorgen dat de erfenis van mijn ouders niet in vergetelheid zal raken. Ik doe het voor hen. Ik ben blij en trots dat jullie mij steunen, en dat jullie mijn helpen mijn droom waar te maken. Dat zij nooit vergeten worden. Dat iets goeds van hun werk zal groeien. Dank jullie allemaal. Op onze reis!”
Iedereen zwaait met glazen en roept mee.
“OP ONZE REIS!”
************************************************
Bohairic en Sheler houden het bij één glaasje. Lavinia en Amella nemen een paar, en de rest leven zich een beetje uit, zonder te gek te doen.
|
|
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 10 april 2008 om 17:28 uur. |
| Reacties van bezoekers (30 reacties) |
 Pake
zo, mooi wat XP. Hoe zit het met de scheepsknechtjes, gaan die ook levellen gaande de reis?
Gepost op 10 april 2008 om 18:35. |
 Jeff
Goed idee. Ik zal jullie xp even aanpassen en door 20 delen...
Maar ja, even serieus, ik denk dat ik ze een level geef halverwege of zo.
Gepost op 10 april 2008 om 19:28. |
Pake
20 delen? hehe... uhm, dat zou dan 10 personen zijn denk ik zo. EN, bovendien :) verlagen die anderen mooi het gemiddele level en heeft dat tot effect gehad dat de challange rating beduidend hoger was :P en dus meer XP heeft opgeleverd.
Gepost op 10 april 2008 om 22:40. |
Jeff
LOL!
Ik werk volgens het Forgotten Realms methode - je krijgt xp relatief tot je level, gedeeld door de totaal.
Verder werk ik volgens het Jeff-methode. Je krijgt xp wanneer ik geen excuus meer kan bedenken om het niet uit te delen. En dan huil ik als het uit mijn vingers glijdt en in jullie hebberige handjes valt.
Gepost op 10 april 2008 om 23:37. |
Pake
hahaha
Gepost op 11 april 2008 om 8:02. |
 Tuning
hmm... spannend
Gepost op 11 april 2008 om 8:46. |
Tuning
vertel meer!
Gepost op 11 april 2008 om 8:46. |
 Johan
Mijn hebberige handjes hebben het weer mooi opgevangen.
Gepost op 11 april 2008 om 10:19. |
Johan
Hummm, ik zie dat er nog ruimte is voor nog 955 XP in mijn hebberige handjes...
Gepost op 11 april 2008 om 10:22. |
 Vulridir Sr
ach best leuk die XP hoor... maar ik vind het spelen wel veel leuker...
niet dat ik geen Xp hoef.. wil natuurlijk best level up. maar zo dramatisch. doe mij maar nog zo'n gevecht. daar heb ik nog paar weken lol van. Xp is leuk om te zien hoeveel je hebt gekregen. Daarna is het effect alweer voorbij.
Gepost op 11 april 2008 om 10:37. |
|
|
|
|
 |
Tegeltjeswijsheid |
|
|
|
| Wacht niet op een goede dag, maak er één! |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
