De gang loopt een voet of vijftig naar beneden en eindigt met een dubbele deur. In het licht van Sheler haar harnas zijn zwarte tekens aan de muren zichtbaar over de hele lengte van de gang. Bohairic test of ze giftig zijn, schraapt een stukje af, ruikt eraan en proeft het. Hij spuugt het snel weer uit en neemt een slokje water.

"Bloed! Oud bloed... en tekens in de taal van het Abyss. Even kijken..."

Hij snapt zijn vingers, opent zijn magische tas, en haalt het boekje uit dat er bovenop ligt. Al bladerend begint hij de teksten te vertalen.

"Het is allemaal graffiti, lijkt mij. ‘De dood biedt geen solaas', ‘Dit eiland is van Khala', ‘Alle glorie aan Khala', ‘Zo sterven alle vijanden van Khala', en hier gewoon ‘Khala!' Raden dat die, hoe noemden de Phanatons ze... Skinwalkers? Raden dat hun baasje Khala heet?"

"Wacht eens even, dit is anders. Tekst op de deuren in het Olman. Hmmm, dit zijn waarschuwingen tegen ongelovigen. Wie niet Huehueteotl aanbidt kan hier beter niet komen... alleen in het Olman is de boodschap wat helderder. Eerlijk gezegd ben ik niet vaak zulke woorden tegengekomen. We worden ten strengste afgeraden om dit heilige plekje te betreden, op straffe van een hevige vervloeking. Verder is de deur met een magische spreuk verzegeld."

"Ga jij dan eerst!" zegt Templeton.

"Lijkt me meer iets voor de stoere vechtjassen!" zegt Tin-a-Tin, "Doe eens open, Bo!"

Bohairic mompelt en zwaait en knikt.

“Geen Abjuration-magie meer op de deur.”

“Prima! Gaan we dan!”

De zware deuren zijn goed gebalanceerd en draaien op goed geoliede scharnieren. Het lijkt bijna alsof ze willen openen! De kamer is van steen, met fakkels en schilderijen op de muren. Middenin de kamer staat een blok van een binnenkamer, maar meer is er niet te zien voordat er van drie kanten vuurballen op de groep afkomen! De spreuken ontploffen bijna tegelijk, een muur van hitte en geluid om iedereen heen. Tin wordt van haar voeten getild en tegen de muur van de gang gesmeten, waar ze zwartgeblakerd en stil blijft liggen. Niemand blijft ongedeerd, en voordat de groep zich kan organiseren komt een tweede spervuur op hen af! Deze keer krijgen Bohairic en Templeton een salvo aan magic missiles terwijl Templeton ook een witte straal krijgt die als een stroomstoot aanslaat! Zijn spieren trillen over zijn hele lijf en hij voelt zich behoorlijk verzwakt.

“Ack! Snel, afmaken die eikels!” zegt hij, en hij rent naar links, om de zijkant van het blokhut heen, op zoek naar een verstopte tovenaar.

“Ik HAAT magie!” roept Hope, en hij rent naar rechts toe met dezelfde gedachtes als Templeton.

Bohairic activeert zijn riem en de brandwonden verdwijnen grotendeels gelijk. Pas dan vliegt hij voorzichtig de kamer in. Sheler kijkt Tin-a-Tin na en schrikt, zij is niet alleen bewusteloos maar ligt op sterven! De druïde vindt haarcentrum en oppert een gebed aan Shaundakul. De ergste brandwonden veranderen in rood huid, en de Spellthief haalt langzaam weer adem.

“Dankjewel Sheler! Dit gaat mijn stokje echt pijn doen!” Tin kijkt om haar heen, trekt zich een beetje terug de gang in en haalt een toverstokje uit haar riem.

Templeton is de eerste die een glimp vangt van de belagers, en het is niet wat hij had verwacht. In plaats van een skelet van een tovenaar vindt hij een lange, verbrandde krijger van middelbare leeftijd, met een pels van een grote leeuw op zijn hoofd en schouders. De krijger heeft zelf ook lange klauwen en scherpe tanden steken uit zijn verbrandde mond. De poten en mond van de huid die hij draagt leiden ook een eigen leven. De poten zwaaien in de richting van Templeton, alsof ze hem willen vastpakken.
“Lelijke eikel!” fluistert Templeton terwijl hij rent, en hij duwt zich van de muur af, de lucht in. Hij rekt zich uit en alle punten van zijn schilden komen samen neer op de skinwalker met Templeton zijn hele gewicht erachter. De skinwalker valt neer op de grond, maar de slappe armen van leeuwenhuid kruipen tussen zijn schilden in en krabben over zijn harnas. Gelukkig vinden ze geen gevoelig plekje voordat hij weer op zijn voeten kan springen. Daar komt hij voor nog een verrasing te staan.

Ook de skinwalker springt tot zijn voeten, alleen heeft hij geen verwondingen. Integendeel, hij ziet er nu minder verbrand uit, en zelfs jonger!Templeton zijn mond valt open, "HET GENEEST HEM!"

Ook Hope heeft dit ondekt; bij een altaar aan de rechterkant van de kamer heeft hij een Skinwalker aangevallen en ook deze ziet er nu beter uit! Als dank krijgt hij een aantal flinke snedes, en wanneer deze meteen weer dichtgaan moet de Skinwalker ook verbaasd kijken. De derde Skinwalker heeft een trap achter het blokhut genomen en hij vuurt weer een vuurbal af. Zowel Templeton als Hope weten het te vermijden; Hope met een rare sprong en Templeton door volledig achter zijn schilden te bukken!

Tevreden dat Tin-a-Tin weer stabiel is, vliegt Sheler de mannen te hulp. Tuien gloeiende lichtballetjes verschijnen in een halo om haar hoofd heen terwijl ze vliegt, en in haar hand heeft ze een drankje voor Templeton, een cadeautje van Tin-a-Tin.

Templeton duwt haar uit de weg en valt de Skinwalker met al zijn overgebleven kracht aan.

"Deze eerst! Sterf! STERF!"

Met elke klap wordt de Skinwalker sterker, en bij Hope is het hetzelfde verhaal. De Forsaker had zelfs een been van zijn tegenstander afgehakt, maar het smelte gelijk weer samen met zijn lijf.

"ALSOF ER NIKS GEBEURDE! ARGGGGHHH!"

Beide krijgers weten de slagen van de Skinwalkers te weren, en een witte straal van de uitgerekte hand van de derde wordt door Hope geabsorbeerd. Dat kan niet oneindig zo kan blijven is iedereen ook duidelijk.

"BOHAIRIC!" schreeuwt Templeton, "WAT VOOR ONGEIN IS DIT?"

De Genasi besluit om de situatie niet te laten verslechteren, haalt de Skinwalker onderuit en springt uit de weg. Elke keer dat het probeert op te staan of hem aan te vallen, zorgt hij dat het weer plat op de grond ligt. Ondanks de ernst van de situatie heeft hij een dikke grijns op zijn gezicht wanneer de Skinwalker voor de vijfde keer op zijn bek gaat.

Hope houdt de tweede bezig door het vast te grijpen en erop te gaan liggen. Het worstelt terug met bovennatuurlike kracht, maar dat heeft Hope ook wel. De leeuwenpoten krabben diepe snedes in Hope zijn armen, maar deze genezen telkens weer snel. De derde Skinwalker staat bovenop het stenen binnenkamer en probeert Hope weer te verzwakken met een straal magie. Ook deze heeft geen effect, en het vloekt in het Abyssal.

Bohairic denk na en bekijkt de tekens op de deur opnieuw, aan de hand van wat ze hier hebben gevonden. Hij fronst, krabt zijn hoofd, en bladert door zijn aantekeningen over de Olman taal. Tin, een beetje opgeknapt, vliegt naar binnen om te kijken wie ze kan helpen. Met een blik naar de twee worstelende demonen besluit ze om op afstand te blijven. Ze werpt een dolk naar de derde Skinwalker, maar een leeuwenpoot mept het uit de lucht. Seconden later verschijnt het weer in Tin haar hand, en moet zij opzij springen voor twee stralen vlammen!

Sheler kijkt plotseling verbaast en werpt links en rechts een zoekend blik. Ze rent naar de trap achter het binnenkamertje, beklimt snel de trap, en gooit zich neer bij de voeten van de Skinwalker, haar handen om de enkels van de verbaasde half-demon. Gouden ijs vormt gelijk en Sheler kijkt sip,

"Toch evil... dan wie...?"

Achter de Skinwalker ziet ze heel even iets verschijnen en weer onzichtbaar worden. Een zachte stem vult haar hoofd en alles wordt haar duidelijk. Een zware klap in het gezicht brengt haar terug naar de realiteit, en ze moet hard werken om de volledige aanval van de derde Skinwalker te ontwijken. Weer bij haar gedachtes roept ze,

"Houd ze stil, jongens!"

Ook Bohairic begint te roepen,

"Ze zijn vervloekt! Iets met de tijd! Ze moeten elkaar constant beschadigen om te overleven, en dat doen wij ook!"

"Ze vuurballen elkaar om te overleven?" roept Hope, "Ouch! Hoe lang al?"

"Wil die vacht eraf?" vraagt de tovenaar.

Hope trekt en de hulpeloze Skinwalker schreeuwt in pijn en woede,

"Nee! Het groeit er weer gelijk aan!"

Sheler ontwijkt twee vlamstralen van de loslopende Skinwalker en kijkt naar Hope,

"HOPE! Niet schrikken!"

"Waarvan, meid? Tempus!"

Een twaalf voet lange gevleugelde slang verschijnt naast de worstelende paar en raakt de Skinwalker met zijn staart aan. De huid van de Skinwalker stoomt en zwarte blaren vormen weer waar de vliegende slang het heeft geraakt. De Skinwalker vecht tegen Hope met al zijn kracht maar kan zich niet vrij krijgen van zijn wurggreep. De slang houdt de contact met de Skinwalker aan en Hope voelt de spartelingen van de demon afzwakken. Al snel houdt het op met bewegen, en ligt hij op een zwaar verbrand lijk. Hij springt tot zijn voeten en kijkt vol walging naar het bloed en de zwarte huidschilfers op zijn borst en armen.

"Waarom moeten ze altijd vieze beesten zijn?"

Bohairic kijkt vol admiratie naar de net verschenen vliegende slang,

"Een couatl! Aangenaam kennis met u te maken, wij zijn vereerd."

De couatl werpt hem een blik dat diep in zijn ziel kijkt en knikt. In zijn hoofd hoort hij een zachte stem,

"Aangenaam, avonturier. Jammer dat het geen betere omstandigheden zijn. Ik ben toch blij om jullie te zien, kan ik deze beesten eindelijk uitroeien."

Tientallen vragen springen gelijk in Bohairic zijn hoofd en de couatl lacht, "Straks!"

Het vliegt snel door naar Templeton toe. De Genasi en zijn Skinwalker rollen heen en weer over de vloer. Hij probeert het vast te houden en het probeert hem van zich af te werpen. De couatl raakt deze Skinwalker aan en hetzelfde gebeurt als bij de eerste.

"Healing-magie doodt het!" zegt Sheler.

"Typisch!" zegt Tin-a-Tin, en mijn stokkie is al bijna leeg.

"Ik heb ook niks meer," zegt Sheler, en ze kijkt naar de couatl, "Hij ook niet meer, zegt ‘ie."

Hope en Templeton zijn de trap voorzichtig aan het klimmen om de derde Skinwalker vast te pakken maar deze springt van het dakje en valt de couatl aan. Bloed en veren vliegen de lucht in en de slang gilt in pijn! Sheler vliegt op de Skinwalker af en pakt het van achteren bij de nek vast. Met haar handen om zijn nek schopt ze het hard, achter de knieën. Het struikelt en valt, verbaasd dat zo'n klein meisje het zoiets aan heeft kunnen doen, en dan nemen Hope en Templeton het van haar over. Ook Sheler kijkt een beetje verbaast!

Tin-a-Tin kijkt een beetje zielig naar haar toverstokje, en zucht.

"Ik hoop dat er genoeg is!"

Ze pompt de laatste Skinwalker vol genezend energie totdat het ook eindelijk sterft.

"Bizar."

**************************************************************************

Zodra iedereen weer rustig ademhaalt stelt de couatl zich voor als Tonatiuh. Hij legt uit dat de Rakasta hoge priester van Huehueteotl een vloek op de indringers had geopperd. De Skinwalkers waren zwaar verbrand toen ze binnenkwamen, en ook verouderd door een val op de deuren.

Bohairic knikt, "Huehueteotl is een God van de Tijd. Zo'n vloek zou normale indringers meteen doden - maar die Skinwalkers hebben iets demonisch en leven veel langer dan normale stervelingen."

"Correct," zegt Tonatiuh, "Maar de priester heeft een andere vloek van Huehueteotl gebruikt - dat ze achteruit in de tijd gaan en al genezend doodgaan."

Bohairic maakt cirkels in de stof op de vloer en mompelt iets over positieve energiebronnen en de Plane van de Tijd. Hij lijkt onder de indruk, en wanner hij merkt dat iedereen naar hem kijkt, houdt hij op met tekenen.

Tonatiuh gaat door, "Ik zal het simpel houden. Zo'n vloek kon alleen hier, in het binnenste heiligdom van Huehueteotl. De Skinwalkers begonen te vullen met positieve energie, en voelden gelijk aan dat het hun dood zou zijn. Ze zouden jonger worden, en gezonder, totdat hun lijven het niet meer aan konden, dan zouden ze ontploffen van die energie dat ze opvulde. In hun woede hebben ze de laatste van de rakasta's afgeslacht, maar hebben ze hun wapens niet kunnen stelen. De deuren gingen op slot met de dood van de priester en hun kracht was niet genoeg om zichzelf te bevrijden. Ze hebben al die tijd elkaar moeten snijden en verbranden om in leven te blijven, en elke vuurbal deed ze weer vooruit in de tijd - naar hun verbrandde toestand. Ik vermoed dat ze allang gek zijn geworden, waren ze dat al niet."

"En u?" vraagt Sheler, "Hoe komt u hier terecht?"

"Ik ben hier altijd geweest. Hier, en hierbuiten, in het bos, en ook op de Ethereal. Ik heb de rakasta's jarenlang geprobeerd te beschermen, en ik hielp hun priesters met rituelen. Soms bracht ik boodschappen van agenten van hun Goden, via de Ethereal plane. Arme kinderen, ze wisten dat de aanval aankwam. Ze waren heel goed voorbereid, maar toch waren ze verrast door de snelheid... en de wreedheid... van de aanval. Toen er boven niemand meer te redden was, vluchtte ik hier, om de priester te helpen. Ik hield de Skinwalkers bezig en deed de deur op slot terwijl de priester de wapens verstopte. Het was te laat om ze te gebruiken. Toen kwamen de Skinwalkers binnen. De rest weet je."

"Ik was niet zeker dat ik ze alle drie kon doden, alleen. Daarom ben ik op de Ethereal gebleven, en alleen af en toe keek ik hier. Ik legde een eed af dat ik niet weg zou gaan totdat ze voorgoed dood waren. Elke week ben ik in het bos gaan jagen, maar verder heb ik maandenlang die drie beesten moeten aanzien terwijl ze elkaar het leven in martelden. Ik kan nu rusten, waarvoor bedankt! Mochten jullie tegen de Skinwalkers gaan vechten en mijn hulp willen gebruiken, zal ik jullie komen helpen."

Hij plukt drie veren van zijn staart en blaast ze uit zijn mond. Ze dwarrelen langzaam naar beneden.

"Gebruik een veer als je een planar ally oproept, dan kom ik."

Met een gebed van Tonatiuh draaien de muren van de centrale kamer om verborgen assen. Wanneer ze weer stilstaan, zijn het enorme wapen- en harnasstellages. Daarna vervaagt de couatl totdat hij verdwijnt.

"Bedankt en succes!"

************************************************************************************

De rakasta zijn (waren) wapenmeesters en dit is ook hun beste werk. Er zijn (onder andere)

50 masterwork war claws (spiked gauntlets dat op tijgerklauwen lijken)
30 masterwork composite longbows (mighty +3)
800 arrows
20 masterwork shortspears
50 masterwork javelins
50 masterwork studdd leather (leapoard warrior style)
50 masterwork studded leather (eagle warrior style)

Ook zijn er een aantal krachtige, magische wapens:

+2 evil outsider bane longbow
+1 holy greatsword
+1 wounding war claw (telt als spiked gauntlet)

En verder is er wat magisch en niet-magisch armour:

Spiked black dragoncraft tumbler's breastplate (non-magical)

Gemaakt van een slank, gepolijst stukje black dragon huid, deze harnas is gezet met tanden van dezelfde draak (Count as Armor Spikes, 1d6 extra piercing by a grapple check to do damage).

Counts as Light armour. Armour bonus +5, Max Dex bonus +4, Armor check penalty -2, spd 30
Gives a +2 circumstance bonus on Tumble checks (armor penalty still applies)
Gives Acid Resistance 5

+1 light wooden shield of light fortification

Nog zo'n avond met een drie uur combat en Templeton is ook 10 :-)

quatl!

Loot?

Loot? Die kwat is geen boom... Een boom heeft een loot.
Mooi plaatje trouwens...

http://www.staten-illustration.com/images/Pieces/Quetzalcoatl/Quetzalcoatl_web900.jpg
Quetzalcoatl is de Azteekse slangegod van de wind, wijsheid en het leven. Hij was een van de belangrijkste goden in de Azteekse mythologie.
Altijd al een bijzondere gevonden, en nu komt Hope hem tegen in de temple

ook een mooi plaatje Jeff? de link.... past er wel bij denk ik :)

Wow - nog mooier! Even zien... knip, plak, redact...

(Dit is de God niet, dit is een outsider met dezelfde vorm - net als mensen dezelfde lijken als al die Human goden. Weet Hope wel, denk ik.)

oh ja, maar toch :P

Er is ook mooie niet-magisch armour. Geen adamantine, maar wel stoer.

Zal ik het uitwerken of heb je geen interesse? ;-)

sure, let me know. Eindelijk eens een item :D