Inhoud Storybook
+ Hoofdstuk 7
+ Hoofdstuk 6
+ Hoofdstuk 5
- Hoofdstuk 4
  Kalender
4.1Het strand
  Can TRex jump?
4.2Eindelijk Farshore
4.3Zestig dagen
4.4Zotzilaha
4.5De mist in
4.6Temple of Demogorgon
4.7Door de portal
4.8Timothy gevonden
4.9Master of Fogmire
4.10One of Seven
4.11Temple of the Jaguar
4.12Snicker-snack!
4.13Dieper en dieper
4.14Vervelende gastjes
4.15A walk in the park
4.16Verdedigingen bouwen
4.17Een nieuwe kennis
4.18Assault on Farshore
  Onderwater
4.19De aanval begint
4.20Een heldin sneuvelt
4.21Aerial Combat!
4.22Een oude kennis
  Knutselen
4.23Victory!!
+ Hoofdstuk 3
+ Hoofdstuk 2
+ Hoofdstuk 1
 
Login
Loginnaam
Wachtwoord
 
 
Registratie
Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan.
Registratie
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 4: THE ISLE OF DREAD
The bigger they are...The bigger they are...Gespeeld bij/in Grou op 9 sep 2009
(reacties)

Nahwahni is verbaasd en zeer opgelucht om hen te zien. Hij blijft zenuwachtig in de Tempel, maar durft toch te spugen op het lijk van Olangru. Met Timothy gaat het niet zo goed. Hij lijkt helemaal in zichzelf te zijn gekeerd. Hij schrikt als iemand hem aanraakt, en af en toe mompelt hij iets of snikt hij. De groep zijn sympathiek maar kunnen nog niet te veel rekening er mee houden.

"Eerst naar buiten - we weten niet wat er hier gaat gebeuren nu dat ding weg is." zegt Tin-a-Tin.

"Ik ben nu redelijk overtuigd dat wij nog steeds op onze eigen wereld zijn, ergens onder de ingang." zegt Bohairic, "Want een Lemorian Golem zou al die rare effecten verklaren - en als dit een demiplane was, zou die mist lang niet zo ver reiken."

"Maakt mij niks uit, we hebben het klusje mooi geklaard. Nu naar buiten door die klotespiegel, en dan op zoek naar eten. En zonder rare schimmels of extra ogen, verdomme! Gewoon mals vlees - is dat te veel gevraagd?" Hope knijpt de lucht en doet alsof hij een dikke steak in zijn mond propt.

"Mmmmm, lekkere steak...kom op, jongens, we gaan!"

Timothy laat zich naar buiten sturen. Sheler houdt haar hand om zijn elleboog en begeleidt hem door de gangen. Wanneer hij de zwarte kist ziet steigert hij even, maar ze houdt haar andere hand over zijn ogen en stuurt hem naar beneden.

Hope stapt als laatste door de spiegel heen, en de rest moeten even op hem wachten. Wanneer hij eindelijk verschijnt heeft hij een rode afdruk van een hand op zijn gezicht. Niemand vraagt hem waarom en hij zegt zelf ook niets.

Tecuhtli is erg blij om zijn kameraad weer terug te zien, en de twee klappen elkaar om de schouders en doen een leuk dansje. Buiten de twee stenen bavianenmonden is de sfeer gelijk al minder eng. De spanning in de lucht is gewoon ... weg. De mist is al minder dicht, en Bohairic bewijst met een snelle polymorph dat hij een heel eind weg kan vliegen zonder omgedraaid te worden. In de lucht komt hij ook een normale vogel tegen - het eerste normaal beest dat hij in dagen heeft gezien. Vanuit de lucht lijkt het mistgebied al kleiner geworden, en hij redeneert dat ze de link met het Abyss voorgoed hebben gebroken.

De groep kiezen voor veiligheid en lopen eerst een mijl naar het zuiden voordat ze durven te relaxen. Ze kiezen een heuvel met struiken op afstand om een kamp op te zetten en Bohairic bezigt zichzelf met een kort ritueel om deze locatie in zijn geheugen op te slaan.

"Ik neem Timothy mee naar Farshore en kom morgenochtend terug. Dan kunnen we kijken naar die teerputten en dat geheim dorpje van jou proberen te vinden, Tin."

"En nu... ga ik proberen te teleporteren. Volgens mij weet ik nu hoe het moet - wens me succes!"

"Vet!" zegt Tin-a-Tin, "Het lijkt mij echt leuk om dat te kunnen, maar ik heb er geen gevoel voor. Misschien als je het een keer op een rol schrijft kan ik het daarmee uitproberen! Maar ja, ik blijf hier en pas op de rest. Tot morgen! Breng vers brood, melk, vlees en snoepjes!"

De groep staan een beetje in een cirkel om Bohairic heen terwijl hij zijn tas voor de derde keer controleert,

"Volgens mij heb ik alles." zegt de tovenaar.

"Je hebt niets hier gelaten en niets uitgeleend man - natuurlijk heb je alles!" zegt Templeton met een glimlach, "Ben je soms zenuwachtig?"

"Nou, dit is niet niks. Een beetje vuur of vlam gooien - dat kan iedereen die een beetje leert. Maar teleporteren is écht ... volwassen spul. Een soort meesterproef, zeg maar. Ik wil het goed doen."

"Shaundakul leert ons dat het kiezen van een pad gaat ten koste van de reis. Denk er niet aan - doe het gewoon." zegt Sheler. Ze gaat op de grond zitten en knikt aanmoedigend.

"Oké, eum... goed punt, dankjewel Sheler." Bohairic heeft zich nooit zo zenuwachtig gedragen, "Het komt volgens mij omdat ik heel erg bewust ben van alles wat mis kan gaan. Ik ga het proberen."

Sheler kijkt weer omhoog. "Try not. Do or do not, there is no try."

"Alweer met je elfpraat, Sheler?" zegt Hope. "Kom op Bo - we willen wat vonken zien!"

Bohairic kijkt iedereen een laatste keer in de ogen. "Tot morgen dan! En nu moet ik alleen mijn bestemming goed visualiseren, de energieën in de juiste volgorde los laten..."

Hij wordt bijna doorzichtig en zijn stem klinkt alsof het uit een tunnel komt,

"En dan het stomme woord zeggen om het in mijn hoofd af te ronden... Tele..."
Een zacht briesje is alles wat overblijft waar Bohairic stond.

"Hmmm, ik had iets dramatisch verwacht. Wat jammer!" zegt Tin-a-Tin.

Hope haalt zijn schouders op, gooit zijn rugtas op de grond naast zijn bijl, en begint erin te graven. Hij trekt een konijnenvacht uit van onder zijn sokken, rolt het uit en onthult een glazen fles met een doorzichtig vloeistof in.

"Slokje?"

***********************************************************************

In een loods in Farshore waait een bries op tussen twee stapels kisten.

"...port!"

Bohairic kijkt verbaasd rond, "Precies zoals ik het had verwacht. Mijn berekeningen klopten precies."

Hij veegt imaginair stof van zijn kleren en loopt naar de deur, langs kisten vol geurige specerijen en opgestapeld hardhout. "Klaar voor Sasserine, zodra we dit legertje piraten uitschakelen..."

"Wat zegt u meneer?"

***********************************************************************

Een half uur later zit Bohairic comfortabel in een stoel in de Laatste Kokosnoot. Een tiental tafels en een kleine bar vullen de ruimte, en een gezellig sfeer heerst. Lavinia en Bohairic hebben een tafel voor zichzelf en proberen de luisterende oren van de rest van de bar te negeren. Voor Lavinia staat een glas met stukjes fruit in, en een kleine papieren parasol. Bohairic heeft een pittige rijstschotel met veel groente, zo goed gekruid dat het bijna Mulhorandi kon zijn. Hij schept het eten naar binnen alsof hij in een week alleen maar veldrantsoen heeft gegeten.... wat vrij dichtbij de waarheid komt. Malfus Fairwind, de jolige eigenaar, gaat tussen hun tafel en de rest van het publiek in staan.

"Kom op, jongens, laat hem even uiteten, en laat hem met juffrouw Vanderboren even praten. Die toof is net terug uit vijandig gebied en moet eerst een goede maaltijd naar binnen krijgen. We horen zijn verhaal straks... toch?" Hij kijkt naar Bohairic, die naar Lavinia kijkt. Zij knikt, hij knikt, en de kamer joelt!

"En nu... een lied!" Malfus pakt zijn luit van een haakje achter de bar, loopt naar de andere muur (ver weg van Bohairic en Lavinia), en begint te spelen. Al snel heeft hij de volledige aandacht van de dokwerkers.

"Hoe gaat het Bohairic? Ik had verwacht dat jullie samen terug zouden komen... niet dat je alleen op mijn stoep zou staan met je 'Ik heb nieuws en ik heb trek.' Wat is er allemaal gebeurd?"

Bohairic legt uit hoe ze de Olman in Tanaroa hebben geholpen, dat ze een Aspect van Zotzilaha hebben ontmoet en dat het dorp als dank krijgers zou sturen naar Farshore. Hij is blij om te horen dat dit al gebeurd is. Daarna vertelt hij over hun tocht naar het Mistmoer, de aanval van Olangru, het ontdekken van een Tempel van Demogorgon, de enge spiegels, een Naga, een Golem en een heleboel demonen. Lavinia is onder de indruk, en achter hen is het verdacht stil. Bohairic heeft het idee dat als hij zou omdraaien hij een muur van hoofden zou zien, van de hun kant op leunende mensen. Hij gaat door en vertelt over Timothy. Hij laat de ergste gegevens achterwege en voegt alleen toe dat Timothy in een soort levend comatoestand verkeert, en nu in de infirmerie ligt.

"Telda zal haar best doen." zegt een bleke Lavinia.

"En als meneer Timothy iets nodig heeft zal ik het voor hem halen!" roept een iets te enthousiaste stem van achter hun tafel.

Bohairic en Lavinia kijken elkaar aan en glimlachen.

"We zijn nu uit dat Tempel, de rest slapen al waarschijnlijk, en ik ga morgen terug. We zoeken eerst hoe het zit met dat teer - en met geluk vinden we die vier mannen die het teer zouden halen."

"En hun ezels."zegt Lavinia.

"En hun ezels. U heeft waarschijnlijk ook nieuws, mevrouw Vanderboren..."

"Lavinia."

"... Lavinia, ja, maar als ik even een halfuurtje mag nemen zal ik deze heren uit hun verlijden lossen.... met een goed verhaal. Ik ben geen Tin-a-Tin, maar dit verhaal is zo sterk dat het toch goed komt. En dan lijkt het mij redelijk dat ze ons weer wat tijd gunnen om ongestoord te praten... zonder over elkaar heen te vallen om bij ons echt niet in de buurt te komen. Lukt dat, jongens?"

De mannen nemen weer plaats aan tafel en Bohairic wacht tot iedereen een drankje heeft. Een aantal Olman zijn nu ook aanwezig, en deze lijken ook welkom hier. Hij accepteert een glas wijn van Malfus voordat de kastelein aanschuift bij Lavinia. Wanneer het stil valt laat hij de spanning oprekken door zijn glas omhoog te houden, en ernstig te kijken.

"Ons verhaal is spannend, maar ook echt. Wij hadden het niet gered zonder de hulp en steun van onze kameraden uit Tanaroa. Dit is voor hen.. proost!"

*******************************************************************

Even later zitten Lavinia en Bohairic alleen met een fles wijn. De kroeg is nog steeds wel bezig, maar nu iedereen praat met zijn of haar eigen vrienden, en blijft bij hun eigen tafel. De sfeer is iets grimmiger geworden; ook al heeft de Farshore Vijf gezegevierd is het moeilijk om er aan herinnerd te worden wat voor dingen er allemaal achter de Muur zijn.

"Avner is lastig," begint Lavinia, "Hij vertelt van alles over de reis hiernaartoe - goed én slecht. Eerst vroeg ik mij af wat hij aan het doen was, maar nu weet ik het. Zijn oom is niet blij dat ik hier ben, want ook ik heb het recht om hier dingen te regelen. Mijn ouders hebben dit dorpje opgebouwd en hadden hem mee als gids. Hij is een beroemd ontdekkingsreiziger, dat wel, en hij was vroeger niet als de andere Merivanchi's. Helaas, sinds mijn ouders zijn vertrokken, om kolonisten te zoeken, heeft hij de touwen in handen gehad... en dat heeft iets met hem gedaan. De aankomst van Avner heeft het erger gemaakt - die twee steken elkaar aan - en nu moet ik er wat mee.

Avner zegt wel hoe sterk jullie zijn en zo, maar hij voegt toe dat jullie niet zo veel op had moeten treden als ik er niet was. Hij zegt dat alles wat wij doorstaan hebben bewijs is dat de Vanderboren's vervloekt zijn - en dat ik het vloek naar Farshore hebben gebracht. Het is een slimme zet, want het ontkracht jullie daden gelijk als ... onnodig. Als ik weg ben, zal het stadje jullie ook niet missen. Bah - terwijl ik jullie als de helden van Sasserine en Farshore probeer neer te zetten. Wat een ... sorry.

Alles was volgens hen prima toen Manthalay hier de baas was, maar ja, toen kwam ik aan en binnen een week vielen de piraten uit het Ratteneinde aan. En nu komt er een vloot van de Kraken Society aan - met wie weet wat voor versterking! Dit geruzie moet ophouden - want als de stad verdeeld blijft, kunnen we niet de verdediging niet goed op poten zetten. We hebben jullie hier ook nodig, Bohairic! Ook al weet ik ook wel dat niemand anders die verborgen wapens kan vinden, of het teer weer doen stromen. Ik heb hier wel steun, maar ik moet me ook wel profileren - het politiek spel spelen. Waarom denk je dat we hier zitten te praten, voor al die mannen? Morgen is jouw verhaal tien keer sterker geworden, en iedereen weet dat jij aan mijn kant sta."

Ze fluistert, "Ik hoop dat je het niet erg vindt, trouwens!"

Bohairic schudt zijn hoofd met een glimlach, en beantwoordt haar hardop, "Geen probleem, baas! Dat komt wel goed - ze zullen niet weten wat er allemaal op hen afkomt! En we zijn zo ook terug om hier de boel op orde te zetten!"

Lavinia lacht mee, maar Bohairic ziet de wallen onder haar make-up. Ze gaat door in een net zo harde stem,

"Dankjewel Bohairic. En je gelooft het niet... in plaats van meewerken wil Manthalay de stad verder ontregelen. Hij heeft geroepen om een verkiezing te houden! Alsof we daar tijd voor hebben! Zijn dwaas van een neef verspreidt nu al rare geruchten."

*******************************************************************

Bohairic slaapt die avond in een leeg huis, een cadeau van Lavinia. De vorige eigenaar was al een tijdje overleden en haar kinderen waren al uit huis. Lavinia had het huis van hen gekocht als verrassing. Ook de Jade Raven hebben een huis gekregen in de stad.

Hij besteed de eerste uren van de ochtend aan het regelen van een begrafenis voor Michael Timmerman. Hij vraagt zich af wat het eiland, of Olangru, met de rest van de bemanning heeft gedaan.

Daarna overhandigt hij bouwtekeningen voor verbeteringen aan de palissade rondom het stadje, inclusief uitkijktorens. In een vergadering met Lavinia en de Raven laat hij hen met een aantal ideeën komen; dat Tolin de efficiëntie van de boerderijen zal verbeteren bijvoorbeeld. Zijn kennis van de natuur en zijn soldatenachtergrond zal goedgetrainde knechten snel opleveren! Hij kijkt iets te vaak naar Lavinia dan noodzakelijk, en het valt op dat hij wil beginnen bij de boerderijen binnen de muren - maar als een leger aankomt is de kans groot dat buitengelegen velden snel verbrand kunnen worden. Bohairic slaat het allemaal op voor later.

Liamae, de sorceresse, heeft een bijna-dood ervaring gehad aan boord de Blue Nixie, en is nu ook een soort priesteres geworden. Zij gaat naar de infirmerie om Timothy te helpen, en om voorraden aan te maken en klaar te zetten voor het komend gevecht. Kaskus, de dwerg druïde, helpt in de kassen, en probeert daar genezende kruiden te kweken. Zan is niet bij de vergadering, en blijkt in de kroeg te zitten. De andere drie zwijgen hier verder over.

Uiteindelijk gaan de Raven weg, met Tolin als laatste. Hij kijkt een beetje boos wanneer Lavinia met Bohiric blijft zitten, maar gaat uiteindelijk ook weg. Lavinia wenst Bohairic een goede reis, geeft hem een fles brandy, "Voor de troepen," en gaat op zoek naar Amella.

Bohairic kijkt om zich heen, controleert zijn tas, en concentreert. De mooie glas-in-lood ramen van Huis Vanderboren, die schepen en open zee verbeelden, worden onscherp,

"Tele..."

*******************************************************************"

...port! Jakkes!"

Bohairic kijkt weg van een geschrokken Nahwahni, die nu op de grond zit. Hij heeft een stapel brede, zachte bladeren naast zijn linkerhand en een vreemde blik, alsof hij iets heel ranzigs heeft ontdekt.

"Sorry, ik laat je met... rust, Nahwahni."

De krijger gaat weer gehurkt na zijn schrik en pakt een blad met een zuur gezicht. Hope, Templeton en Tecuhtli lachen uitbundig terwijl de Olman zijn been schoonveegt, en Bohairic loopt de kamp binnen.

"Waarom zijn jullie twintig voet verderop? Ik stond bijna in jullie..."

"JA! Jij bijna en Nahwahni helemaal! Laat 'em een poepie ruiken, hé Nahwahni? Hmmm - brandy voor ontbijt, dankjewel!"

Hope reikt voor het flesje en Bohairic tilt het even uit de weg,

"Twintig voet? Zijn jullie verplaatst of werkt mijn spreuk niet naar behoren? Ik moet het weten!"

"Oh, nee joh - je spreuk was vast precies goed. We schoven een beetje op. Hier waren er een paar bomen net ver genoeg uit elkaar voor de hangmatten. Meer niet."

"Gelukkig! Sorry Nahwahni! Hoe is het met jullie? Heb je nieuws? Nee? Dan ik wel. Ik heb ook spek, eieren en vers brood. Zullen we?"

 



*******************************************************************

Een uur later waren ze weer onderweg. Sheler loopt iets vrolijker nu dat Timothy veilig is en ze heeft beloofd om voor Bohairic te bidden. Het plan is om eerst de teerputten te zoeken en nadat noord bepaald is, is het tijd om te lopen. Met de zon in de rug lopen ze door moeras en bos. Al de vervloekte en gemuteerde planten en beesten lijken het moeilijk te hebben. Zonder de Abyssale mist drogen ze uit in de zon.

"Lathander zal wel blij met ons zijn, dat zijn zon hier weer kan schijnen, en vuile beestjes uitdrogen." zegt Tin-a-Tin.

"Het zal vast niets meer schuiven dan een kleurtje." zegt Hope.

Iedereen lacht, behalve de twee Olman, en wanneer Bohairic vertaald kijken ze bang en maken ze allerlei gebaren om het boze oog af te weren. Bohairic legt uit dat hun zongod niet zo aardig is als Lathander, en iedereen knikt.

Nahwahni zegt iets en Bohairic blijft vertalen,

"Jullie moeten de goden niet zo uitdagen. Er is al een boze god wiens tempel jullie hebben gebroken... niet dat ik niet dankbaar ben, alleen is het niet niets."

Bohairic voegt toe dat het erg interessant is hoe in zo'n gevaarlijk oerwoud de bevolking Goden hebben die vijandige wezens lijken - wezens die je moet paaien. In meer beschaafde landen zijn de goden ook beschaafder... alsof ze eigenschappen van hun aanbidders hebben aangenomen.

"Of is het juist andersom?"

Debatteren over dit interessant gedachtegoed moet wachten, want in de verte horen ze iets groots. De Olman maken hun gebaren weer en kijken de groep boos aan.

"Dat is zó onze schuld niet, man!" fluistert Tin-a-Tin.

Iedereen trekt een wapen en gaat stilletjes schuilen. Naast het gestrompel in de bosjes komen er verschillende geluiden uit de verte, gekras en een soort trompetachtige loei. De loei wordt een gil, en het gekras klinkt harder. Struiken worden niet meer verpletterd.

Sheler gaat een kijkje nemen, en beweegt meesterlijk door de dikke struiken. Elke doorn lijkt haar te vermijden, en geen voetstap verschijnt waar ze loopt. Een paar minuten later verschijnt ze weer,

"Een aantal van die vogelachtigen met de klauwen hebben een soort olifant met een lange nek geslacht."

Templeton knikt triomfantelijk, en fluistert,

"YES!!! Dat zei ik net toen je wegging. Misschien moet ik ook druïde worden!"

De groep loopt ver om de feestende dino's heen en ochtend wordt langzaam een hete middag. De slappe modder hebben ze uiteindelijk achtergelaten en de donkere grond onder hun voeten loopt veel lekkerder. Vogels, kikkers en insecten zijn ook weer normaal; vaak bizar groot maar in ieder geval niet misvormd. De enige geuren zijn die van natte grond en bladeren, en het parfum van grote tropische bloemen.

"Sssssssst!" fluistert Tin-a-Tin, en ze geeft een waarschuwingsteken.

De groep rent in stilte uit elkaar en trekt gelijk wapens. Niemand aarzelt of stelt vragen; Tin haar gehoor is al lang een gegeven. Gehurkt wachten ze achter bomen op wat er zeker aan zal komen. Een vorm wordt zichtbaar tussen de bomen, een vorm van een reusachtige spin. Iedereen blijft stil maar het is gelijk duidelijk dat het op ze af komt. Tin en Sheler zijn het dichtst bij, en de twee halflings seinen elkaar snel.

«Laat het ons eerst voorbij gaan, dan vallen we van achteren aan.»



Voordat Tin Sheler kan beantwoorden verdwijnt de wereld in een helse gloed van vuur en pijn. Zij staat in lichterlaaie, en de boom voor haar ook! Ze gilt en dropt tot de grond, waar ze zich snel heen en weer rolt om de vlammen te doven. Sheler en de rest hadden het wel gezien; een rode straal was uit het hoofd van de spin gekomen en deze had Tin-a-Tin verbrand. Het licht van de straal had de spin ook even opgelicht - het hoofd leek van metaal!

"Wat in de naam van...?" Sheler rolt uit de pad van het aanstormende apparaat en het negeert haar helemaal. Het heeft meerdere ogen, allemaal edelstenen, en ze zijn allemaal gericht op... Hope? De druïde zet dat even uit haar hoofd en creëert een heleboel water om Tin-a-Tin heen. De rook om de spellthief wordt vervangen door stoom, en haar gevloek wordt een opgeluchte zucht.

Achter de twee halflings staat Hope, en achter hem staan Bohairic en Templeton. Bohairic oppert een spreuk om iedereen te versnellen maar de Forsaker schudt de magie van zich af. De enorme spin, zeker vijftien voet breed van poot naar poot, lijkt op hem af te komen. Hij stapt voorzichtig achteruit, wachtend op het juiste moment. Templeton knikt en gaat naar rechts, maar op het moment dat hij uit dekking komt schiet er een zilveren straal uit een oog van de spin. Het licht de Genasi op en zijn bewegingen vertragen gelijk. Grijs stof bedekt zijn hele lijf en hij hapt naar adem. Met een enorme inspanning schudt hij het verstenende effect van zich af, en hij duikt achter de dichtstbijzijnde boom.

"Allemachtig!" roept Bohairic, "Een Retriever! Een demonisch apparaat! Het haalt mensen op en brengt ze naar de hel!"

"Demogorgon zal wel boos zijn!" roept Hope terug, "En zal nog bozer worden wanneer ik zijn speelgoed in stukken hak!"

Inmiddels zijn de helden mooi verspreid om de machine heen. Het kijkt alleen naar Hope, totdat het van alle kanten aangevallen wordt. Sheler schiet twee Splinterbolts naar het punt waar een poot uit het lijf komt, en tegelijk verschijnt een verbrandde Tin-a-Tin in de lucht boven het ding. Met een flits van haar armbanden werpt ze haar allerscherpste dolk naar beneden. Hope stopt met achteruit lopen en springt naar voren, onder de twee grijpers die hem proberen vast te pakken. Hij komt omhoog onder de buik van het ding en hakt er hard op in met zijn adamantine bijl. Tussen de poten in ziet hij Templeton ook een achterpoot aanvallen, en de Retriever schudt onder de geconcentreerde aanvallen. Van de gezichten van zijn collega's te zien had Hope meer geluk met zijn wapen dan zij, maar dan ziet hij iets waardoor hij ook bijna zorgen gaat maken; het gat die hij net gemaakt heeft begint te dichten. De metalen randen lijken te smelten en naar elkaar te groeien.

"Het repareert zich!" roept Sheler van achter een boom.
De Retriever reikt onder zich en verdrijft Hope met een van zijn zware poten. Tegelijk stapt het achteruit over hem heen, en probeert het Templeton te pakken met zijn grijpers. Bohairic maakt een spreuk af en de schilden van Templeton krijgen een blauwe gloed, net op tijd om de aanvallen van de Retriever af te weren. Het probeert een andere tactiek, en schiet een blauwe straal elektriciteit uit een oog naar de bepantserde Genasi. Deze weerkaatst van zijn gloeiende schilden en verdwijnt in de bladeren als duizend vonken.

Sheler blijft splinterbolts schieten en de hamersfeer van Bohairic valt ook aan. Doffe knallen weergalmen door het bos, en de Retriever negeert alles om Hope in zijn grijpers te krijgen. Hope hakt de voorste twee poten eraf en het hoofd van het ding valt dondert op de grond. Templeton cirkelt en blijft steken, en Bohairic stuurt zijn hamersfeer ook naar de blootgestelde achterkant van het apparaat. Lichten flitsen achter de oogstenen en voor een moment lijkt het alsof het Hope afmaken een redelijk Plan B is. Dan vliegt de dolk van Tin-a-Tin weer uit de lucht en in één van de ogen. Het snijdt door de steen alsof het boter is, versnelt door haar krachtige armbanden, en het licht dooft.

******************************************************************

Uit onderzoek blijkt dat de Retriever zich steeds probeert te repareren, en niemand weet een manier om dit tegen te houden. Uiteindelijk wordt het in stukken opgehakt, en dit lijkt te werken. Bohairic gaat met de Olman in beraad en markeert hun beste schatting van hun locatie op zijn kaart van het eiland. Hopelijk kan hij de construct een keer ophalen en daarmee experimenteren. Hij weet dat voorzichtigheid hier geboden is, niet alleen omdat het ding rechtstreeks uit het Abyss afkomstig is. Toch zou het een gave voertuig maken!

******************************************************************

"Het gevaar loopt jullie achterna, lijkt mij." Nahwahni lacht, maar in zijn stem schuilt ook een zekere angst.

"En wat voor jullie gevaarlijk is, is voor ons dodelijk. We willen graag vertrekken, terugkeren naar Tanaroa. Daar zullen we ons volk vertellen dat de mist voorgoed weg is. Vinden jullie dat goed?"

"Ja natuurlijk joh. Wat dacht je?" zegt Hope.

"We zijn erg dankbaar voor al jullie hulp..." zegt Bohairic.

"En betreuren het verlies van jullie kameraden." voegt Sheler toe.

"Zou je zo vriendelijk willen zijn om de locatie van die asfaltmeren op ons kaart te markeren?" vraagt Templeton.

Hij ontvouwt de kaart die ze van Urol hadden gekregen, en Tecuhtli en Nahwahni wijzen een plek aan. Als goed is hoeven ze nog een dag te lopen.

Nahwahni en Tecuhtli nemen nog even de tijd om Hope en Templeton uit te nodigen om met hu volk te trainen - om Totemic Demonslayers te worden.

"Alleen weggelegd voor de beste krijgers!"

Daarna wensen ze de vijf helden veel succes en een goede reis.

"Kom ons opzoeken! En vergeet niet ons op te halen voordat het aanval komt. Wij vechten aan jullie zijde!"

******************************************************************

De teerputten bezitten een groot gebied, en de groep heeft zich er bij neergelegd dat het een paar dagen kan duren voordat ze erachter komen wat er aan de hand is. Dat valt heel erg mee...

Tijdens de reis zijn er verschillende verhalen geopperd over mogelijke oorzaken van het niet kunnen winnen van teer. Monsters, natuurrampen, demonen, uitputting van de bron, goddelijke interventie...je zou het zo gek niet kunnen bedenken. Toch zijn het vooral monsters die keer op keer als oorzaak genoemd zijn. Tin houdt het bij een teerslurpend beest van onder de grond en Bohairic diept haar idee uit aan de hand van zijn uitgebreide kennis. Rond het kampvuur krijgen de anderen rillingen bij zijn beschrijving van een 10-headed Pseudonatural Half-Fiend Earthgliding Monster-of-Legend Pyrohydra.

"Oei," zegt Tin-a-Tin, "Dat kan toch niet bestaan!"

"Bestaan?" zegt Bohairic, "Het staat achter je!"

Na een schrik en een lach gaan ze rustig slapen, behalve diegene die wacht hebben, en iedereen is blij om ongestoord en zonder onheilspellende gevoelens uit te mogen rusten.

******************************************************************

De volgende middag komt de groep aan in het gebied van de asfaltmeren. De geur bij een westerlijke wind is onmiskenbaar.

"Oppassen met vuur, mensen..." zegt Bohairic, "Er kunnen verschillende alchemische dampen hier zijn, en sommigen zijn niet te ruiken. Toch veroorzaken ze vuurballen bij een steekvlam.. of een vonk. Zelfs staal op staal kan gevaarlijk zijn - hopelijk krijgen we geen zwaardgevecht."

De groep was slechts twee uur bezig met het verkennen van het gebied wanneer woedende brullen en vreemde, hoge gillen van paniek de rust verstoren. Ze rennen door het kreupelbos waar ze aan het zoeken waren en komen uit op een strook land aan de rand van een teerput. Daar vinden ze hun oorzaak.

Temauhti-tecuani, want dit kan geen andere wezen zijn, is één van de zeven legendarische beesten die het eiland op dit moment thuis noemt. Hij is een enorme Tyrannosaurus die al meer dan tachtig jaar leeft, en ontelbare jachten heeft verslaan. Ook is hij een echte monster; zijn lijf is bedekt met wrede littekens en in plaats van zijn rechteroog is een donkere put. Zijn linker arm eindigt in een getand stomp, en overal steken pijlen en speren uit de dikke littekenweefsel van zijn huid. Blijkbaar zijn de teerputten zijn huidige territorium en jachtgebied geworden, en nu moeten de vijf helden jagen op deze ouwe jager.

Gillend en piepend rennen tientallen kleine wezens voor de reusachtig monster uit. Ze lijken een soort kruising tussen een aapje en een vliegende eekhoorn, hebben bandelieren om, en dragen kleine speren en onafgewerkte dolken.

"Phanatons!" zegt Sheler, "Die zoeken we ook!"

"Ze lijken op dat mormel in die grotten bij Sasserine - behalve dat die veranderd was door die parel." zegt Hope.

"Toeval?" zegt Templeton, "Toeval dat een piratenschip met een zwarte parel hier op een ongekend eiland is geweest en dan later bij Sasserine?"

"Met Vanthus..." zegt Tin.

"Die mormels rennen voor hun levens - we kunnen dit later discussiëren!" zegt Sheler.

Haar woorden hebben effect, maar de acties van de dinosaurus zorgen er voor dat ook daden komen - het buigt over de vluchtende phanatons en hapt twee in zijn bek op. Bloed sijpelt uit zijn bek en hij stopt even. Hij staart naar dit nieuwe affront, deze vijf nieuwe indringers en brult in uitdaging.

******************************************************************

De groep springt tot actie! Tin-a-Tin ontvouwt haar uilenveer gewaad en het wappert haar de lucht in. Ze haalt een pijl uit haar tas en met een kort spreukje lanceert ze het richting het grote beest. De pijl kaatst van zijn dikke huid af maar hij negeert het en blijft de phanatons aanvallen. Sheler kan het niet aanzien en roept een gloeiende, magische hamer op. De inspanning kost haar veel kracht en bezorgt haar ook een bloedneus, maar wanneer de heilige hamer inslaat op het hoofd van het beest glijdt het bijna uit, zo krachtig komt het aan!

Bohairic denkt snel en roept een hypnotische patroon van gloeiende kleuren op, recht voor het hoofd van het beest. Het ene, goede oog loenst naar de mooie kleuren, en Temauhti-tecuani probeert voorzichtig er een hapje van te nemen. Zijn mond, die een buffel in één hap op kan slikken, sluit op niks met een klap. De twee krijgers hebben deze afleiding als dekking gebruikt, en lopen op de Tyrannosaurus af. Hope rent er met volle snelheid op af, en Templeton loopt voorzichtig om het teer heen, met beide schilden omhoog.

"Bang om vies te worden?" roept Hope, maar hij mist Templeton zijn antwoord wanneer een hoofd zo groot als een klein huis de grond inslaat naast hem. Rapierlange tanden happen aan teer en gras, en Hope rolt weer omhoog tussen de boomstambenen van het monster.

"TIMBER!" roept hij, dolgelukkig, en hij gaat als een houthakker te werk.

De phanatons halen de relatief veiligheid van de bomen, draaien, en zien de nieuwkomers tegen het beest strijden. Ze juichen en joelen, en springen in de lucht. Sommigen werpen hun speren richting het beest, aangemoedigd door het feit dat het al bezig is.
Terwijl Temauhti-tecuani in pijn brult en achteruit probeert te stappen, weg van de bijtende bijl van Hope, rent Sheler snel om het teer heen, waar ze op een seintje van Templeton wacht. Templeton, op zijn beurt, wacht op Bohairic, die een Slow spreuk gebruikt. De bewegingen van de dinosaurus vertragen gelijk en ze vallen aan! Sheler tovert een bal stekelvarkenstekels en laat deze ontploffen achter het kolos. De stekels kaatsten van het dikke huid af, maar een aantal steken in de diepe wonden in zijn benen en zo te horen doet dat zeer!

Templeton laat de zon van zijn schilden in de ogen van het beest schitteren en snelt Hope te hulp. Of het de pijn van zijn benen, het licht in zijn ogen of gewoon zijn eigen domme wilskracht is, weet niemand... maar het beest brult de bladeren van de bomen en schudt het spreukje van zich af. Razendsnel stapt het achteruit en het grote hoofd daalt neer op Hope. Wanneer het omhoog komt zijn alleen twee bloedige voeten zichtbaar tussen de tanden in. Templeton kijkt van achter zijn schilden naar de bijl op grond en vloekt.

"Moet ik je weer komen redden? Potver...AANVALLEN!!!!"

Temauhti-tecuani probeert kokhalzend Hope door te slikken, maar had er niet opgerekend dat de Forsaker net zo hard een vechter is als hij. Hope heeft zijn dolk diep in de tong van zijn vijand gestoken en hij doet zijn best om niet doorgeslikt te worden. Op de grond steekt Templeton keer op keer de punten van zijn schilden in de gewonde benen van het kolos. Bohairic beschiet het met een grijze regen aan magische pijlen, die het levenskracht van het beest verslappen. Tin-a-Tin probeert spreuk na spreuk om het beest af te leiden en Sheler roept de stekels terug en gooit ze nog een keer uit.

Ontsnappen is geen optie en daar kiest het oude jager ook niet voor. Zijn laatste seconden gebruikt hij om aan Hope te bijten en om hem vervolgens door te slikken... en dan begeven de grote benen het. Temauhti-tecuani stort neer met een plons in de teerput die zijn laatste jachtgebied was.

Templeton snijdt het buik van het beest gelijk open met zijn schild maar vind geen Hope. De Forsaker klimt uit van tussen de grote tanden en scheld de Genasi gelijk uit dat hij een mooi huid voor niks heeft verpest!

"Gadver, wat stinkt dat beest uit zijn bek zeg."

Bohairic zijn blauwe ogen flitsen en hij wijst Templeton op de linkerpoot.

"Als je magische speelgoed zoek moet je daar wezen. Ik neem tenminste aan dat je het inhoud van de maag wou doorzoeken?"

Gelukkig kan niemand weten of Templeton bloost, en Tin-a-Tin is er net zo snel bij.

Hope haalt zijn bijl op, klimt op het hoofd, en geniet triomfantelijk van het gejuich van de phanatons. Hij houdt de bijl met beide handen boven zijn hoofd en brult voor zijn publiek.

 



KarakterSpelerXPInfo
Bohairic Tuning 1.900
Hope Pake 1.900
Sheler Vulridir Sr 1.900
Templeton Johan 1.900
Tin-a-Tin Jacco 1.900
Plaats de muis boven het om detail informatie te zien.

Gepost door Jeff op 10 september 2009 om 0:49 uur.
Reacties van bezoekers (57 reacties)
JeffJeff

Het plaatje kan ook groter (tot 2300 x 1800 of zo) - ik vind het een leuke wallpaper :-)

'trusten!


Gepost op 10 september 2009 om 1:00.
TuningTuning

:-) Het mag nog een klein stukje groter(breder), daarna valt het bij mij van het schrem  ;-) (1024x768 monitor)


Gepost op 10 september 2009 om 7:09.
TuningTuning

Ik vind die gastjes wat lijken op die koning moefasa(als ik de naam goed heb) van de tekenfilms madagaskar.


Gepost op 10 september 2009 om 7:10.
TuningTuning

Hmm... zo'n T-rex is wel goed voor je XP...
We hadden hem toch levend moeten gevangennemen en trainen ;-)


Gepost op 10 september 2009 om 7:11.
JohanJohan

Doe mij drie van die beesten en ik ben weer een level hoger.
Was wel een makkie. We geven hem een stukje aas waar hij op kan kauwen als afleiding en dan kunnen we hem neer halen.
Beestje had niet vewacht dat we zoveel schade zouden doen voordat hij zijn maal verslonden had.
Als ie nu echt slim was geweest had hij hope opgepakt, flink gebeten en weggegooid in de teerputten of gewoon 200 ft verderop. :-)
Kan hij daarna de volgende pakken. Die pain in de ass gast met zijn 200 speren tegelijk of die schild-pad die nog voor hem stond.


Gepost op 10 september 2009 om 10:32.
JaccoJacco

Ik denk nog steeds, na afloop, dat wanneer we die spliter uit zijn poot hadden gehaald, dat we misschien een hele grote ally hadden. maar als undead ally met die animate death. is ook wel leuk.

 


Gepost op 10 september 2009 om 13:02.
JeffJeff

Als dat beest nu echt slim was...

Temauhti-Tecuani has claimed the tar-pits as his territory and views the entire area as his banquet table.
Temauhti-Tecuani is hungry and angry, and the PCs would make a better meal than the Phanatons.
Temauhti-Tecuani is fantastically territorial, and doesn't know the meaning of retreat.
Int:2


Gepost op 10 september 2009 om 13:30.
JohanJohan

Als dat beest nu echt wijs was, dan ...
:-)


Gepost op 10 september 2009 om 14:25.
TuningTuning

Hij was slim genoeg om bij het eten in de buurt te blijven :-)


Gepost op 10 september 2009 om 15:33.
HopeHope (Pake)

Ik ben blij wat van die lieve, maar vreemde beestjes gered te hebben. En ben blij weer uit die stinkende bek te zijn. Wat zullen de e-wokkies trots zijn.


Gepost op 10 september 2009 om 17:00.
Wie zegt wat?
Alleen bij een actieve campagne kun je (indien ingelogd) reacties achterlaten.
© 2003 pepijn
 
Fout spreekwoord
Wie niet weg is, gaat iets later
 
Agenda
Er is geen speeldatum voor deze campagne
Campagne Top 10
Shackled City Adventure Path
204x gespeeld
Way of the Wicked
136x gespeeld
Savage Tide Adventure Path
109x gespeeld
Opa's campaign
63x gespeeld
Campagne Land van Amn
57x gespeeld
Storybook Hendrik
55x gespeeld
Campagne Channath
53x gespeeld
Kingmaker
49x gespeeld
The drow
43x gespeeld
Calimshan
40x gespeeld
 
Populaire lokaties
Grou
76x gespeeld
St. Anna
16x gespeeld
Wytgaard
11x gespeeld
Leeuwarden
5x gespeeld
Grou & St. Anne
1x gespeeld
 
Overzicht gebruikers
Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien.