Nahwahni is verbaasd en zeer opgelucht om hen te zien. Hij blijft zenuwachtig in de Tempel, maar durft toch te spugen op het lijk van Olangru. Met Timothy gaat het niet zo goed. Hij lijkt helemaal in zichzelf te zijn gekeerd. Hij schrikt als iemand hem aanraakt, en af en toe mompelt hij iets of snikt hij. De groep zijn sympathiek maar kunnen nog niet te veel rekening er mee houden.
"Eerst naar buiten - we weten niet wat er hier gaat gebeuren nu dat ding weg is." zegt Tin-a-Tin.
"Ik ben nu redelijk overtuigd dat wij nog steeds op onze eigen wereld zijn, ergens onder de ingang." zegt Bohairic, "Want een Lemorian Golem zou al die rare effecten verklaren - en als dit een demiplane was, zou die mist lang niet zo ver reiken."
"Maakt mij niks uit, we hebben het klusje mooi geklaard. Nu naar buiten door die klotespiegel, en dan op zoek naar eten. En zonder rare schimmels of extra ogen, verdomme! Gewoon mals vlees - is dat te veel gevraagd?" Hope knijpt de lucht en doet alsof hij een dikke steak in zijn mond propt.
"Mmmmm, lekkere steak...kom op, jongens, we gaan!"
Timothy laat zich naar buiten sturen. Sheler houdt haar hand om zijn elleboog en begeleidt hem door de gangen. Wanneer hij de zwarte kist ziet steigert hij even, maar ze houdt haar andere hand over zijn ogen en stuurt hem naar beneden.
Hope stapt als laatste door de spiegel heen, en de rest moeten even op hem wachten. Wanneer hij eindelijk verschijnt heeft hij een rode afdruk van een hand op zijn gezicht. Niemand vraagt hem waarom en hij zegt zelf ook niets.
Tecuhtli is erg blij om zijn kameraad weer terug te zien, en de twee klappen elkaar om de schouders en doen een leuk dansje. Buiten de twee stenen bavianenmonden is de sfeer gelijk al minder eng. De spanning in de lucht is gewoon ... weg. De mist is al minder dicht, en Bohairic bewijst met een snelle polymorph dat hij een heel eind weg kan vliegen zonder omgedraaid te worden. In de lucht komt hij ook een normale vogel tegen - het eerste normaal beest dat hij in dagen heeft gezien. Vanuit de lucht lijkt het mistgebied al kleiner geworden, en hij redeneert dat ze de link met het Abyss voorgoed hebben gebroken.
De groep kiezen voor veiligheid en lopen eerst een mijl naar het zuiden voordat ze durven te relaxen. Ze kiezen een heuvel met struiken op afstand om een kamp op te zetten en Bohairic bezigt zichzelf met een kort ritueel om deze locatie in zijn geheugen op te slaan.
"Ik neem Timothy mee naar Farshore en kom morgenochtend terug. Dan kunnen we kijken naar die teerputten en dat geheim dorpje van jou proberen te vinden, Tin."
"En nu... ga ik proberen te teleporteren. Volgens mij weet ik nu hoe het moet - wens me succes!"
"Vet!" zegt Tin-a-Tin, "Het lijkt mij echt leuk om dat te kunnen, maar ik heb er geen gevoel voor. Misschien als je het een keer op een rol schrijft kan ik het daarmee uitproberen! Maar ja, ik blijf hier en pas op de rest. Tot morgen! Breng vers brood, melk, vlees en snoepjes!"
De groep staan een beetje in een cirkel om Bohairic heen terwijl hij zijn tas voor de derde keer controleert,
"Volgens mij heb ik alles." zegt de tovenaar.
"Je hebt niets hier gelaten en niets uitgeleend man - natuurlijk heb je alles!" zegt Templeton met een glimlach, "Ben je soms zenuwachtig?"
"Nou, dit is niet niks. Een beetje vuur of vlam gooien - dat kan iedereen die een beetje leert. Maar teleporteren is écht ... volwassen spul. Een soort meesterproef, zeg maar. Ik wil het goed doen."
"Shaundakul leert ons dat het kiezen van een pad gaat ten koste van de reis. Denk er niet aan - doe het gewoon." zegt Sheler. Ze gaat op de grond zitten en knikt aanmoedigend.
"Oké, eum... goed punt, dankjewel Sheler." Bohairic heeft zich nooit zo zenuwachtig gedragen, "Het komt volgens mij omdat ik heel erg bewust ben van alles wat mis kan gaan. Ik ga het proberen."
Sheler kijkt weer omhoog. "Try not. Do or do not, there is no try."
"Alweer met je elfpraat, Sheler?" zegt Hope. "Kom op Bo - we willen wat vonken zien!"
Bohairic kijkt iedereen een laatste keer in de ogen. "Tot morgen dan! En nu moet ik alleen mijn bestemming goed visualiseren, de energieën in de juiste volgorde los laten..."
Hij wordt bijna doorzichtig en zijn stem klinkt alsof het uit een tunnel komt,
"En dan het stomme woord zeggen om het in mijn hoofd af te ronden... Tele..." Een zacht briesje is alles wat overblijft waar Bohairic stond.
"Hmmm, ik had iets dramatisch verwacht. Wat jammer!" zegt Tin-a-Tin.
Hope haalt zijn schouders op, gooit zijn rugtas op de grond naast zijn bijl, en begint erin te graven. Hij trekt een konijnenvacht uit van onder zijn sokken, rolt het uit en onthult een glazen fles met een doorzichtig vloeistof in.
"Slokje?"
***********************************************************************
In een loods in Farshore waait een bries op tussen twee stapels kisten.
"...port!"
Bohairic kijkt verbaasd rond, "Precies zoals ik het had verwacht. Mijn berekeningen klopten precies."
Hij veegt imaginair stof van zijn kleren en loopt naar de deur, langs kisten vol geurige specerijen en opgestapeld hardhout. "Klaar voor Sasserine, zodra we dit legertje piraten uitschakelen..."
"Wat zegt u meneer?"
***********************************************************************
Een half uur later zit Bohairic comfortabel in een stoel in de Laatste Kokosnoot. Een tiental tafels en een kleine bar vullen de ruimte, en een gezellig sfeer heerst. Lavinia en Bohairic hebben een tafel voor zichzelf en proberen de luisterende oren van de rest van de bar te negeren. Voor Lavinia staat een glas met stukjes fruit in, en een kleine papieren parasol. Bohairic heeft een pittige rijstschotel met veel groente, zo goed gekruid dat het bijna Mulhorandi kon zijn. Hij schept het eten naar binnen alsof hij in een week alleen maar veldrantsoen heeft gegeten.... wat vrij dichtbij de waarheid komt. Malfus Fairwind, de jolige eigenaar, gaat tussen hun tafel en de rest van het publiek in staan.
"Kom op, jongens, laat hem even uiteten, en laat hem met juffrouw Vanderboren even praten. Die toof is net terug uit vijandig gebied en moet eerst een goede maaltijd naar binnen krijgen. We horen zijn verhaal straks... toch?" Hij kijkt naar Bohairic, die naar Lavinia kijkt. Zij knikt, hij knikt, en de kamer joelt!
"En nu... een lied!" Malfus pakt zijn luit van een haakje achter de bar, loopt naar de andere muur (ver weg van Bohairic en Lavinia), en begint te spelen. Al snel heeft hij de volledige aandacht van de dokwerkers.
"Hoe gaat het Bohairic? Ik had verwacht dat jullie samen terug zouden komen... niet dat je alleen op mijn stoep zou staan met je 'Ik heb nieuws en ik heb trek.' Wat is er allemaal gebeurd?"
Bohairic legt uit hoe ze de Olman in Tanaroa hebben geholpen, dat ze een Aspect van Zotzilaha hebben ontmoet en dat het dorp als dank krijgers zou sturen naar Farshore. Hij is blij om te horen dat dit al gebeurd is. Daarna vertelt hij over hun tocht naar het Mistmoer, de aanval van Olangru, het ontdekken van een Tempel van Demogorgon, de enge spiegels, een Naga, een Golem en een heleboel demonen. Lavinia is onder de indruk, en achter hen is het verdacht stil. Bohairic heeft het idee dat als hij zou omdraaien hij een muur van hoofden zou zien, van de hun kant op leunende mensen. Hij gaat door en vertelt over Timothy. Hij laat de ergste gegevens achterwege en voegt alleen toe dat Timothy in een soort levend comatoestand verkeert, en nu in de infirmerie ligt.
"Telda zal haar best doen." zegt een bleke Lavinia.
"En als meneer Timothy iets nodig heeft zal ik het voor hem halen!" roept een iets te enthousiaste stem van achter hun tafel.
Bohairic en Lavinia kijken elkaar aan en glimlachen.
"We zijn nu uit dat Tempel, de rest slapen al waarschijnlijk, en ik ga morgen terug. We zoeken eerst hoe het zit met dat teer - en met geluk vinden we die vier mannen die het teer zouden halen."
"En hun ezels."zegt Lavinia.
"En hun ezels. U heeft waarschijnlijk ook nieuws, mevrouw Vanderboren..."
"Lavinia."
"... Lavinia, ja, maar als ik even een halfuurtje mag nemen zal ik deze heren uit hun verlijden lossen.... met een goed verhaal. Ik ben geen Tin-a-Tin, maar dit verhaal is zo sterk dat het toch goed komt. En dan lijkt het mij redelijk dat ze ons weer wat tijd gunnen om ongestoord te praten... zonder over elkaar heen te vallen om bij ons echt niet in de buurt te komen. Lukt dat, jongens?"
De mannen nemen weer plaats aan tafel en Bohairic wacht tot iedereen een drankje heeft. Een aantal Olman zijn nu ook aanwezig, en deze lijken ook welkom hier. Hij accepteert een glas wijn van Malfus voordat de kastelein aanschuift bij Lavinia. Wanneer het stil valt laat hij de spanning oprekken door zijn glas omhoog te houden, en ernstig te kijken.
"Ons verhaal is spannend, maar ook echt. Wij hadden het niet gered zonder de hulp en steun van onze kameraden uit Tanaroa. Dit is voor hen.. proost!"
*******************************************************************
Even later zitten Lavinia en Bohairic alleen met een fles wijn. De kroeg is nog steeds wel bezig, maar nu iedereen praat met zijn of haar eigen vrienden, en blijft bij hun eigen tafel. De sfeer is iets grimmiger geworden; ook al heeft de Farshore Vijf gezegevierd is het moeilijk om er aan herinnerd te worden wat voor dingen er allemaal achter de Muur zijn.
"Avner is lastig," begint Lavinia, "Hij vertelt van alles over de reis hiernaartoe - goed én slecht. Eerst vroeg ik mij af wat hij aan het doen was, maar nu weet ik het. Zijn oom is niet blij dat ik hier ben, want ook ik heb het recht om hier dingen te regelen. Mijn ouders hebben dit dorpje opgebouwd en hadden hem mee als gids. Hij is een beroemd ontdekkingsreiziger, dat wel, en hij was vroeger niet als de andere Merivanchi's. Helaas, sinds mijn ouders zijn vertrokken, om kolonisten te zoeken, heeft hij de touwen in handen gehad... en dat heeft iets met hem gedaan. De aankomst van Avner heeft het erger gemaakt - die twee steken elkaar aan - en nu moet ik er wat mee.
Avner zegt wel hoe sterk jullie zijn en zo, maar hij voegt toe dat jullie niet zo veel op had moeten treden als ik er niet was. Hij zegt dat alles wat wij doorstaan hebben bewijs is dat de Vanderboren's vervloekt zijn - en dat ik het vloek naar Farshore hebben gebracht. Het is een slimme zet, want het ontkracht jullie daden gelijk als ... onnodig. Als ik weg ben, zal het stadje jullie ook niet missen. Bah - terwijl ik jullie als de helden van Sasserine en Farshore probeer neer te zetten. Wat een ... sorry.
Alles was volgens hen prima toen Manthalay hier de baas was, maar ja, toen kwam ik aan en binnen een week vielen de piraten uit het Ratteneinde aan. En nu komt er een vloot van de Kraken Society aan - met wie weet wat voor versterking! Dit geruzie moet ophouden - want als de stad verdeeld blijft, kunnen we niet de verdediging niet goed op poten zetten. We hebben jullie hier ook nodig, Bohairic! Ook al weet ik ook wel dat niemand anders die verborgen wapens kan vinden, of het teer weer doen stromen. Ik heb hier wel steun, maar ik moet me ook wel profileren - het politiek spel spelen. Waarom denk je dat we hier zitten te praten, voor al die mannen? Morgen is jouw verhaal tien keer sterker geworden, en iedereen weet dat jij aan mijn kant sta."
Ze fluistert, "Ik hoop dat je het niet erg vindt, trouwens!"
Bohairic schudt zijn hoofd met een glimlach, en beantwoordt haar hardop, "Geen probleem, baas! Dat komt wel goed - ze zullen niet weten wat er allemaal op hen afkomt! En we zijn zo ook terug om hier de boel op orde te zetten!"
Lavinia lacht mee, maar Bohairic ziet de wallen onder haar make-up. Ze gaat door in een net zo harde stem,
"Dankjewel Bohairic. En je gelooft het niet... in plaats van meewerken wil Manthalay de stad verder ontregelen. Hij heeft geroepen om een verkiezing te houden! Alsof we daar tijd voor hebben! Zijn dwaas van een neef verspreidt nu al rare geruchten."
*******************************************************************
Bohairic slaapt die avond in een leeg huis, een cadeau van Lavinia. De vorige eigenaar was al een tijdje overleden en haar kinderen waren al uit huis. Lavinia had het huis van hen gekocht als verrassing. Ook de Jade Raven hebben een huis gekregen in de stad.
Hij besteed de eerste uren van de ochtend aan het regelen van een begrafenis voor Michael Timmerman. Hij vraagt zich af wat het eiland, of Olangru, met de rest van de bemanning heeft gedaan.
Daarna overhandigt hij bouwtekeningen voor verbeteringen aan de palissade rondom het stadje, inclusief uitkijktorens. In een vergadering met Lavinia en de Raven laat hij hen met een aantal ideeën komen; dat Tolin de efficiëntie van de boerderijen zal verbeteren bijvoorbeeld. Zijn kennis van de natuur en zijn soldatenachtergrond zal goedgetrainde knechten snel opleveren! Hij kijkt iets te vaak naar Lavinia dan noodzakelijk, en het valt op dat hij wil beginnen bij de boerderijen binnen de muren - maar als een leger aankomt is de kans groot dat buitengelegen velden snel verbrand kunnen worden. Bohairic slaat het allemaal op voor later.
Liamae, de sorceresse, heeft een bijna-dood ervaring gehad aan boord de Blue Nixie, en is nu ook een soort priesteres geworden. Zij gaat naar de infirmerie om Timothy te helpen, en om voorraden aan te maken en klaar te zetten voor het komend gevecht. Kaskus, de dwerg druïde, helpt in de kassen, en probeert daar genezende kruiden te kweken. Zan is niet bij de vergadering, en blijkt in de kroeg te zitten. De andere drie zwijgen hier verder over.
Uiteindelijk gaan de Raven weg, met Tolin als laatste. Hij kijkt een beetje boos wanneer Lavinia met Bohiric blijft zitten, maar gaat uiteindelijk ook weg. Lavinia wenst Bohairic een goede reis, geeft hem een fles brandy, "Voor de troepen," en gaat op zoek naar Amella.
Bohairic kijkt om zich heen, controleert zijn tas, en concentreert. De mooie glas-in-lood ramen van Huis Vanderboren, die schepen en open zee verbeelden, worden onscherp,
"Tele..."
*******************************************************************"
...port! Jakkes!"
Bohairic kijkt weg van een geschrokken Nahwahni, die nu op de grond zit. Hij heeft een stapel brede, zachte bladeren naast zijn linkerhand en een vreemde blik, alsof hij iets heel ranzigs heeft ontdekt.
"Sorry, ik laat je met... rust, Nahwahni."
De krijger gaat weer gehurkt na zijn schrik en pakt een blad met een zuur gezicht. Hope, Templeton en Tecuhtli lachen uitbundig terwijl de Olman zijn been schoonveegt, en Bohairic loopt de kamp binnen.
"Waarom zijn jullie twintig voet verderop? Ik stond bijna in jullie..."
"JA! Jij bijna en Nahwahni helemaal! Laat 'em een poepie ruiken, hé Nahwahni? Hmmm - brandy voor ontbijt, dankjewel!"
Hope reikt voor het flesje en Bohairic tilt het even uit de weg,
"Twintig voet? Zijn jullie verplaatst of werkt mijn spreuk niet naar behoren? Ik moet het weten!"
"Oh, nee joh - je spreuk was vast precies goed. We schoven een beetje op. Hier waren er een paar bomen net ver genoeg uit elkaar voor de hangmatten. Meer niet."
"Gelukkig! Sorry Nahwahni! Hoe is het met jullie? Heb je nieuws? Nee? Dan ik wel. Ik heb ook spek, eieren en vers brood. Zullen we?"
|