De groep staat bij de twee ijzeren poorten. Hope en Templeton drukken de twee handen op de polsen van de ijzeren aapdemonen. De stompen smelten naadloos op de handen aan en Bohairic kijkt een beetje sip,
"Nystul's zeker... " mompelt hij.
Wanneer de standbeelden weer heel zijn galmt er een gonggeluid door de kamer. Zoals bij alle andere standbeelden, worden deze bijna paranoïde aangekeken voor het geval dat ze gaan bewegen. Deze beelden doen nog steeds hun best om gewoon rare standbeelden te zijn. Hope en Templeton trekken aan de twee grote deuren en ze openen naar binnen, draaiend aan goedgeoliede scharnieren.
Oranjegeel licht vult de kamer van de gang achter de deuren. Links en rechts in de lange hal staan er meer van de ijzeren aapdemon standbeelden. Zoals Bohairic al had gezien, staan er aan elke kant drie beelden. Elk houdt een brandend fakkel omhoog, en staat met het hoofd achterover en de muil open - alsof ze allemaal tegen het plafond schreeuwen.
"Alweer van die aapdemonen?" zegt Sheler.
"Ja," zegt Bohairic, "Slechteriken hebben geen fantasie tegenwoordig."
De vlammen van de fakkels werpen lange schaduwen op de muren die constant in beweging zijn, en het kan geen toeval zijn dat de fakkels op precies de juiste hoogte zijn om schaduwen van de muilen vol scherpe tanden op de muren te krijgen. Aan het einde van de gang glimmen aan de linkerkant twee grote, koperen deuren.
"Dat moet wel de laatste deuren zijn, toch?" zegt Tin-a-Tin.
"Zien we straks wel." zegt Hope, en hij loopt de hal in.
Hij is geen twee stappen van de deur wanneer een oorverdovend gejank uit de eerste twee beelden komt. Het is een vreselijk geluid, schel en angstaanjagend, alsof duizend apen tegelijk gemarteld worden. In een tunnel. Sheler, Bohairic en Templeton deinzen terug en doen hun handen op hun oren. Tin-a-Tin kijkt ongemakkelijk en gluurt de hal in, ogen half dichtgeknepen. Haar mond beweegt maar niemand kan haar verstaan. Hope verduurt het ellende stoïcijns, haalt zijn schouders op, pakt zijn bijl vast, en hakt op de rechter standbeeld. Twee keer slaat hij in op de nek van de standbeeld, en de adamantine bijl snijdt door het ijzer alsof het hout is.
Het geluid van het hoofd op de stenen vloer vallen is wel te horen boven het helse kabaal. Het hoofd breekt een steen met een KLONK en Hope raapt het gelijk met twee handen op. Zijn bijl hangt weer over zijn schouder. Hij loopt vastberaden naar de kamer van de naga en deponeert het schreeuwend hoofd in de lege fontein. Met een kraak breekt de leiding weg onder het gewicht, en het hoofd valt naar beneden.
Het geluid valt langzaam weg, af en toe onderbroken met een KLANG. De andere beeld is stilgevallen, en iedereen luistert met steeds hoger opgetilde wenkbrauwen, "Auuuu-KLANG-uuuuuuuu-KLING-TOK-uuuuuuuu....klang......klong....klong....tjing...."
"Het gaat helemaal de Underdark in!" zegt Tin-a-Tin, haar mond wijd open.
"Als er hier een Underdark is..." zegt Templeton.
"Volgens mij zijn we nog steeds op het Eiland" zegt Bohairic.
"Nou, ik weet het niet, hoor!" zegt Tin-a-Tin, "Die spiegel was écht eng!"
******************************************************************************
"Nou, iedereen in de hele wereld weet dat we aankomen. Zullen we gewoon lopen, ook al kan ik niet tegen die hoge tonen?" zegt Templeton.
"Misschien kan het wat zachter." zegt Tin-a-Tin, en ze loopt naar de rechter standbeeld,
"Die andere stopte met janken toen Hope wegliep. Volgens mij gaat het alarm af als je dicht in de buurt van een hoofd komt. Of van een standbeeld - dat kan ook..."
Ze gaat aan de slag met haar gouden draad, een stukje krijt, kauwgom, een veer en wat lijkt op een banaan. Vijf minuten later is ze klaar. Niemand durft er wat van te zeggen, maar ze zullen nooit meer hetzelfde naar een banaan kijken.
"Loop langs de rechtermuur en er gaat geen alarm af." zegt ze, trots.
"Goed... ehm... werk, Tin. Je gaat dat toch niet meer eten... gadver!" zegt Sheler met een bleek gezicht.
De groep loopt achter de rij standbeelden die nu volkomen doofstom zijn. Ook de groep heeft moeite om de juiste woorden te vinden.
******************************************************************************
Hope en Tin komen eerst aan bij de koperen deuren. Templeton en Sheler staan achter hen, en Bohairic houdt de meest afstand. Achter hem drijft een nog altijd slapende Timothy op een brancard, die omhoog gehouden wordt door onzichtbare hulpjes van Bohairic.
De deuren zijn imponerend; drie meter hoog, massief, en gegraveerd met scènes uit het Abyss.
"Auw!" zegt Tin, "Is dat zijn...?"
"Straks wordt het die van dat aapbeest, meisje. Ben je d'r klaar voor?" zegt Hope. Hij kijkt snel rond,
"Zijn jullie er klaar voor? "De deuren kan hij verontrustend gemakkelijk opentrekken.
De enorme kamer achter de deuren wordt in de gaten gehouden door vijf standbeelden. Oost en West staan demonische apen in nissen, en elk kijkt naar een vlammende vuurput in het midden van de kamer. Boven elk nis brandt een lege vuurkorf met een oranjerood vlam en zwarte rook hangt bij het hoge plafond. Het plafond, bewerkt met beelden van marteling en enge gezichten, is bijzonder hoog, vijftien meter bij de wanden en bijna twintig in het midden. Aan het einde van de kamer staat een nog grotere standbeeld, één van bijna vier meter. Het heeft de potige lijf van een aap en twee stenen tentakels waar de armen moeten zijn. Tussen de brede schouders steken twee bavianen hoofden uit, elk met dezelfde grimas en slagtanden als de hoofden bij de tempelingang in het oerwoud. De standbeeld kijkt met stille woede neer op de kamer vanaf een podium met twee traptreden. Dit alles was verontrustend genoeg, maar nog zorgwekkender was de man die aan een ketting hing boven het vuurput. Nahwahni.
Hope loopt de kamer in en probeert de hele kamer in zich op te nemen. Op dat moment begint Nahwahni te gillen. Het windas aan de oostelijke muur, waar de ketting begint, draait vanuit zichzelf en de ranger begint met kleine schokken richting de vlammen te zakken.
Hope en Templeton gaan gelijk in beweging wanneer Bohairic roept van de gang,
Met zijn blauwgloeiende ogen ziet hij een lichtgevend wolk verschijnen in de gang. De wolk, een teken van de aanwezigheid van magie, trilt en pulseert, en hij meent patronen in de slierten wolkstof te kunnen onderscheiden. Concentreren aan de patronen doet hem aan de geur en smaak van een spiegel denken - een teken van illusionmagie. Een wolk magie waar niemand staat is ook makkelijk te interpreteren...
"Achter ons! Iets onzichtbaars!"Voordat hij verder kan reageren flitst er een pols Transmutationmagie in het hart van de wolk. De onzichtbare wezen doemt ineens op naast hem en hij kan niets anders doen dan slikken. En dan is het weg... en Timothy ook. Alleen de geur van een sigaar geeft aan wie, of wat, het was.
Na Bohairic zijn waarschuwing is Tin-a-Tin op Templeton zijn schouders gesprongen. Hope en Templeton kijken terug naar de kamer en komen in actie. Nahwahni is al een paar meter dichter bij de vlammen, en hij roept weer om hulp,
"Hak die ketting door - dan vecht ik met jullie mee!"
"Je bent te hoog!" roept Templeton terug, "Wacht even!"
Hope rent naar het windas en Templeton gaat de andere kant op, klaar om over het vuurput te springen. Hope pakt het windas met zijn linkerhand en weet het draaien tegen te houden. Zijn rechterhand heeft zijn enorme bijl in een defensieve houding en hij kijkt naar Templeton. De Genasi roept naar Nahwahni,
"Schommelen! Grote bogen! En loslaten wanneer ik spring!"
Tin mompelt snel een spreukje en vliegt van Templeton zijn schouders af.
"Plan B!" roept ze, en ze snelt naar Nahwahni toe. Halverwege stopt ze plotseling in de lucht.
"De aap hangt hier!" roept ze, en ze gooit een dolk omhoog. Het klettert tegen het plafond, begint terug te vallen, en verschijnt in Tin haar hand.
Bohairic vliegt de kamer binnen, ogen gloeiend, en wijst gelijk naar boven. Hij roept een aantal woorden in een harde stem, en maakt vinger voor vinger een vuist van zijn uitgerekt hand. Hij trekt de vuist langzaam naar beneden, alsof er iets in zit, en werpt de inhoud van de vuist dramatisch op de grond. Niets zichtbaars vliegt uit zijn hand, maar aan het plafond verschijnt Olangru, zijn onzichtbaarheidspreuk tenietgedaan. De Arcane Sight van Bohairic laat hem zien dat meerdere spreuken geannuleerd zijn met zijn dispel-actie.
De demon staat ondersteboven onder het plafond met één hand aan de ketting, en Timothy hangt slap in zijn andere vuist. Hij merkt gelijk wat er gebeurd is en gromt in woede. Kleine, rode ogen vallen op Bohairic en zijn hoofd zinkt tussen zijn schouders in. Hij gooit Timothy de vlammen in en springt van het plafond af!
Sheler verschijnt naast Bohairic en ze creëert een witgloeiende hamer in de lucht voor de demon. De hamer schiet omhoog, recht in het gezicht van Olangru, en spat gelijk uit elkaar met een geluid van heet ijzer in een watertrog. Witte druppels vallen van de vliegend demon af en verdwijnen - en dan staat hij als een gorilla op de grond voor Bo en Sheler. Zijn enorme vuisten zijn zo dik als boomstammen, en zijn achterpoten zijn rood en draakachtig. Kleine, roodgloeiende ogen kijken de twee aan en kwijl sijpelt van zijn dolklange slagtanden.
Sheler en Bohairic vloeken nog steeds allebei over de magiebestendigheid van demonen wanneer Olangru links en rechts met zijn grote vuisten begint te slaan. Bohairic vliegt net op tijd achteruit en de eerste klap komt op zijn schouder terecht in plaats van op zijn hoofd. Sheler laat de klap aankomen en valt de grote vuist aan! Wanneer Olangru haar losschudt heeft hij diepe verwondingen in zijn hand van haar klauwen. Bloed stroomt van Sheler haar neus en lippen, en het is niet duidelijk wie deze eerste ronde gewonnen heeft.
Timothy komt met een klap neer op het ijzeren rooster boven de hete kolen. Hope leunt naar hem toe maar kan het windas nog niet loslaten. Templeton kan niet langer wachten en springt hoog over het vuurput. Nahwahni schommelt nu met grote bogen en de Genasi heeft het perfect getimed. Hope laat het windas los wanneer Templeton Nahwahni opvangt, en vonken vliegen van achter de hendel als de ketting doorgetrokken wordt. Nahwahni valt hard op de stenen vloer, met Templeton achter hem. De Genasi komt op zijn voeten terecht, zoals altijd. Elke waterige vezel in Templeton zijn lijf wil terugdeinzen voor het vuur, maar toch blijft hij aan de rand van de put staan. Hij gaat op zijn zij liggen en reikt naar beneden, in het vuur! Hope hakt de ketting om Nahwahni door met zijn bijl terwijl Templeton Timothy uit het vuur trekt.Bohairic zwaait naar Templeton en vier rollen papier verschijnen naast zijn voeten. Het papier vliegt omhoog van de rollen af en verdwijnt, en zodra de Genasi weer zichtbaar is staat hij weer rechtop!
"Papier? Bohairic zal weer bezig zijn geweest..." mompelt Templeton, en hij schudt zijn schilden van zijn schouders naar zijn handen toe.
De hoge stem van Tin-a-Tin vult de kamer. Ze daagt de demon uit, maar het is alsof elk woord dat ze oppert resonerend in de lucht blijft hangen. Als ze klaar is smelt al het geluid samen om de oren van Olangru, en zijn vacht staat recht overeind als de woorden door hem heen galmen. Hij schudt het effect van zich af en spuugt op de grond.
"Wacht je beurt, halfling!"
"Deze keer ben ik aan de beurt!" zegt Tin, ook al blijft ze op een veilige afstand. Ze gooit een dolk en het scheurt langs de demon zijn been. Op het moment van contact maakt Tin haar touwtrekbeweging met haar werphand. Ze roept gelijk, "Geen spreuken!"
Dat de demonische gorilla geen extra beschermspreuken actief heeft geeft Bohairic hoop. Hij besluit een gokje te wagen en maakt schrijfbewegingen met de voet van zijn staf. Dezelfde tekens vormen simultaan op de grond onder Olangru zijn poten en vuisten, en de vloer daar bladert af alsof het perkament is. Bij de derde rune slaat Bohairic op de grond met zijn staf en een knal weergalmt door de onheilige tempel. De knal doet Olangru zijn oren bloeden en het enorme beest valt op de grond. Hij komt omhoog, op zijn knokkels, en schudt langzaam zijn hoofd. Zijn ogen hebben nog een wazig blik en zijn tong hangt slap uit zijn mond. De helden kunnen bijna hun geluk niet geloven.
Hope heeft eindelijk het windas los kunnen laten en heeft zijn overgrote bijl klaar. Hij bekijkt de duizelige demon en een blik van blije verwachting verschijnt op zijn gezicht. Links en rechts van Olangru vallen Bohairic en Sheler met spreuken aan. Zijn link met het Abyss houdt de gloeiende hamer van Sheler weer tegen, maar een pluizige bal van stoffig oud papier zuigt rood getinte water uit zijn open mond en tranen uit zijn ogen. Hope is klaar om het laatste slag te slaan wanneer een lange huil van achter hem maakt de haren op zijn nek overeind gaan staan. Hij draait zich snel om, net op tijd om zware stenen tentakels van zijn hoofd weg te slaan. De grote standbeeld van Demogorgen leeft!
|