 Templeton en Tin staan voor de deuren, tussen de bloedkwijlende standbeelden van aapdemonen in. Achter hen staan Hope en Sheler, met Bohairic op een voorzichtige afstand.
"Dus," zegt Tin, "Wie gaat ze open maken?"
...
"Ik bedoel... ik deed het de vorige keer. Ik wil niet dat ze mij lekker gaan vinden of zo."
...
"Mask en Mystra, jongens, het zijn maar twee tongetjes. Jongens vinden de tong toch lekker?"
"Kan je niet gewoon een koteletje erop leggen?" vraagt Hope.
"Hope? Toe maar! Het doet haast geen pijn en jij geneest toch snel."
"Ik doe het wel," zegt Templeton en hij pakt de handvaten vast. Tin verdwijnt uit zicht.
"Stelletjes mietjes... AUW! AGH! Verdomd! Het brandt!"
De deuren zijn nog in beweging en Templeton maakt contact met de Elemental Plane of Water om een borrelend, bijtend zwarte pasta van hem af te wassen. De net verschenen aapdemon die het geworpen heeft brult met trots dat ze zo goed gemikt heeft. Het vrouwtjesdemon staat wel 8 voet hoog, met een dikke, zwarte leren riem om. Terwijl Sheler de lichten aandoet met haar superharnas oppert de onzichtbare Tin een spreukje. De barbecuegeur van brandend vlees mengt met een zure, olieachtige lucht. Hope duwt de verbrandde Templeton aan de kant en maakt zich klaar om op de demon af te rennen. Voordat hij zich goed op gang komt heeft ze een stukje steenkool van een ketting geplukt en deze tegen de deuren gegooid. De kamer ontploft in rook en vlammen en een stoomwolk omhult Templeton. Hope, onbeschadigd, gooit de deur weer open en stormt op de demon af. Templeton wacht een spreuk van Bohairic af en valt, opgepompt, ook aan. Schilden, spiesen en glimmende bijlen flitsen in het licht van Sheler en de demon weet veel slagen te ontwijken. Ze springt over een bijlslag van Hope dat een boom had om kunnen hakken, en komt vrolijk neer op het altaar. Grote, zwarte handen maken kom-maar-op bewegingen en wanneer Sheler twee houten speren op haar afschiet weet ze deze ook te ontwijken. Hout breekt tegen de grijze muur achter het altaar en de demon springt weer op de vloer naast Templeton. Een punt van zijn schild spietst haar schouder op het altaar en Hope hakt op haar in. Haar onnatuurlijke huid weerstaat deze afstraffing en in plaats van de verwachtte, vreselijke inwendige verwondingen heeft ze alleen een diepe snee.
Hope laat het niet bij één slag blijven. Voordat de demon zich los kan rukken maakt hij de klus af.
"Vervloekte..."HAK! "demonische..." HAK! "weerstand..." HAK! "tegen..." HAK! "eerlijke..." HAK! "menselijke..." HAK! "wapens..." HAK!
"Volgens mij is ze zo wel klaar, Hope... " zegt Sheler tegen haar met bloed gedrenkte collega.
***********************************************************************
Tin-a-Tin gaat aan de slag met de spiegels. Ze meent dat ze de gevaarlijke val kan omzeilen. Bohairic knielt voor de spiegel en de stem van een onzichtbare Tin vraagt hem steeds of de magische aura's veranderen wanneer ze iets doet. Templeton komt er even bij staan, een zware, brede leren riem in zijn handen.
"Bohairic... is dit wel magisch?"
"Ja wel. Nee, jij niet Tin - er gaat van alles opladen wanneer je daar bent."
"Hier dan?" vraagt Tin.
"Dezelfde magie als deze pantserhandschoenen?" vraagt Templeton.
"Ja. Nee!" zegt Bohairic, tegen beide tegelijk.
"Godverdomme!" vloekt Tin-a-Tin uit het niets, "Ik was er bijna voorgoed ingezogen! We doen het op de ouderwetse manier! Ik kap hiermee!"
"Was dat nou een ja of een nee?" zegt Templeton, "En is de riem sterker?"
"Ze stralen allebei transmutatiemagie uit, en zijn qua sterkte in de buurt van elkaar. Meer kan ik niet zeggen zonder extra spreuken te gebruiken - en we hebben er nu de tijd niet voor. Sorry. Wat denk je zelf?"
"Nou, het lijkt op een Reuzensterkteriem - mijn opa had er ook één. Mwaaa... je weet het nooit. Ik wacht wel af - dat spreukje van jou geeft me toch wel wat extras voor nu."
"Extras?" schreeuwt Tin vanuit de lucht, "Ik was bijna dood!"
"Wen je d'r nog steeds niet aan?" zegt Hope.
***********************************************************************
"Tijd om verder te gaan. Wie wordt het?"
Iedereen doet alsof zijn of haar neus bloedt en Tin stelt haar vraag iets directer.
"Bohairic? Met de mond gesnoerd en geblinddoekt enzo?"
"Geen goed idee, Tin - ik kan spreuken casten zonder woorden en gebaren."
"Hope? Hmm... misschien niet, je bent immuun voor alles en breekt zo door de touwen heen."
"Templeton? Nee, jij vangen we ook niet als je wegspringt."
"Ik doe het niet weer - ik was bijna permanent ingezogen... Sheler, jij bent het."
Sheler probeert een goed argument te bedenken maar Hope en Templeton hebben de touwen al klaar.
"We doen dit om je enkels met een lang uiteinde dat ik ga vasthouden. Kan ik je mooi laten struikelen. Armen achter je rug... vingers aan elkaar vastbinden... polsen vast aan je enkels met een touw... en DIT in je mond!"
"Doe je extra onderbroek weg, die heb je over twee weken nodig Hope. Ik ... ik heb nooit in mijn leven bedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar wie heeft er een sok over om op te bijten? Nee, Tin - die bloederige mag je terugstoppen. Een schone sok, in de mond, een touwtje eromheen om het in te hou-mmmppffff! Mppffttebbbttk!"
"Perfect zei ze. Doe je ding, Sheler!" zegt Tin.
Templeton steekt de kaarsen aan, en bloed vult de tronen. Sheler strompelt naar de linker troon en Hope plaatst haar erop. Ze schroeit haar ogen even dicht tegen het nare gevoel en dan knikt. Hope zet haar weer op haar voeten en ze schuifelt richting de spiegel. Hope en Templeton maken zich klaar om een evil Sheler brutaal in elkaar te hakken, totdat Bohairic roept,
"Wacht!"
"Jongens, en Tin - als Sheler verandert kunnen jullie haar alleen bewusteloos slaan, hoor. Dan moet iemand het opofferen."
Een onaangename stilte valt en iedereen knikt. Tin, onzichtbaar, zegt,
"Toe maar, Sheel."
Sheler schuifelt de laatste meter en laat haar hoofd zakken. Ze raakt de spiegel en haar hele lijf schudt. Ze laat haar adem uit, door haar neus, en blijft onveranderd. De spiegel verandert in een tunnel met lichtflitsjes en Sheler valt er bijna in, totdat er aan haar touw getrokken wordt.
"YESSSS!" fluistert Templeton, en hij begint het lange proces om Sheler weer los te maken.
***********************************************************************
Met Sheler weer vrij, springt ze gelijk het spiegelportaal in. Ze komt uit in een grot en verlicht het gelijk met haar harnas. De hete, vochtige ruimte ruikt naar natte vacht en de lucht smaakt naar een mond vol bedorven vlees. Het licht van haar harnas mengt met een rode gloed vanuit het plafond; een enorm, rood kristal. Doornachtige klimop bedekt de muren en reikt naar het plafond, zo'n 40 voet boven de vloer. Een natuurlijke stenen brug doorkruist de bovenhelft van de grot, boven een poel met karmijnrood vloeistof in. Achter Sheler staat een spiegel met een ijzeren lijst. Ze verschijnt met één voet op een dijbeen en herstelt haar evenwicht snel. Een demonische brul weergalmt door de grot zodra ze verschijnt en de boel oplicht.
Sheler stapt de kamer in, om ruimte te maken voor de rest. De stem van Tin-a-Tin geeft aan dat die door is, en de rest volgen in rap tempo. Bohairic komt als laatste aan en zijn gloeiende ogen vallen gelijk op een plek onder de brug, aan de overkant van de grot.
"Illusiemagie, twee uur."
Voordat iemand iets kan doen met deze informatie verschijnt een Bar-lgura vrouwtje uit onzichtbaarheid. Ze gromt diep in haar keel en kijkt naar Sheler met een geconcentreerd blik. Sheler haar harnas verdwijnt en de kamer wordt ineens een stuk donker. De Bar-lgura is al onderweg naar de groep; ze loopt op vuisten zo groot als Templeton zijn ribbenkast en is duidelijk magisch versneld. Met een diepe brul springt ze op Hope af. Zijn bijl is er voor, maar daar had ze opgerekend! Ze voert een salto uit en pakt zijn handen vast op het bijlheft. En dan verdwijnt ze.
Hope lacht, "Ze wou me even alleen spreken, denk ik."
Een boze kreet weerklinkt door de ruimte van ergens achter de linker muur.
"Jammer voor d'r."
"Snel! Ergens anders staan!" roept Bohairic.
Sheler en Hope rennen naar boven, met Templeton niet ver achter hen. Bohairic volgt ze achterna en Tin heeft blijkbaar hetzelfde idee gehad. Haar stem komt van ergens naast de brug,
"Ooo, kijk - spul!"
Boven is redelijk goed verlicht door het kristal, een bloedrood stuk kwarts. Twee ijzeren deuren zijn te zien, noord en zuid, met noord de kant van de grot waar de spiegel ook staat. In de noordwest hoek ligt een aantal dierenvachten - luiaarden volgens Sheler - en de grond is daar gestrooid met botten en stukken rottend vlees. Ook in die hoek staat een zwarte kist, misschien van ebbenhout. De kist is zeker vier voet hoog en bedekt met bladgoud afbeelding. Ook aan de bovenkant van de kist glinstert iets gouds.
"Later, Tin!" zegt Sheler, "Dit is geen tijd om materialistische.."
Bij een vloek van Bohairic valt ze stil. Hij kijkt vol ongeloof naar zijn handen, naar een toverstokje dat op de grond ligt, en terug naar zijn handen.
"Waarom nu? Vervloekte handschoenen... Bah!"
Terwijl hij de handschoenen snel verwijdert verschijnt de demon weer bij het slaapvertrek. Ze lijkt al in beweging te zijn zodra ze verschijnt en deze keer deelt ze rake klappen uit op Hope. Zijn hoofd slingert van links naar rechts door de impact van de enorme vuisten, maar dan stapt hij terug om wat ruimte te creëren voor zijn bijl. Zodra Templeton haar van achteren aanvalt pakt Hope zijn kans. Hij valt hoog aan en Templeton steekt voor de benen. Haar demonisch huid weerstaat hun wapens maar toch blijft ze niet ongedeerd. Templeton haalt haar voeten onderuit met zijn schilden en ze valt hard. De hele brug schudt van de schok en achter haar hoofd verschijnen twee blauwe lichtjes - de ogen van Tin-a-Tin. De halfling verschijnt in de lucht, haar lijf bijna helemaal onder de stenen brug hangend. Ze steekt het beest in de nek en de bewegingen van de demon worden gelijk trager."Haste! Yes!" zegt Tin, en dan vliegen haar gloeiende ogen nog wijder open. De Bar-lgura pakt Templeton zijn hele onderbeen vast in een reuzenvuist en de twee verdwijnen. Houten speren vliegen door de plek waar de demon net lag en Sheler bijna vloekt. Voordat de speren de muur bereiken ontrafelen ze. Bohairic kijkt naar Sheler, benieuwd, en ziet haar met trillende handen rondkijken.
"Energie...lus...als het maar...snel...terugkomt!" snauwt Sheler, tandenknarsend.Bohairic knikt, respectvol, "Knap, Sheler!"
***********************************************************************
Templeton verschijnt ondersteboven in een donkere schacht, met zijn hele onderbeen vast in een grote vuist. Zijn ogen passen gelijk aan en hij ziet de demon boven hem, haar voet om een ijzeren rooster vast. Onder hem loopt een schacht naar beneden, en dan laat ze hem los! Hij valt hard naar beneden en landt in een stinkend hoop; kleren en kaalgeknaagde botten vooral. Boven schreeuwen tientallen apen of bavianen in woede... en honger. De demon verdwijnt en hij staat op. Hij overmeestert de kotsneigingen van al het vuil om hem heen en zoekt een uitweg. Boven een ijzeren rooster, en de woeste apen. Links een tunnel, maar dan moet hij door het natte, vuile troep kruipen. Hij geeft dank voor zijn pantserhandschoenen, trekt een zakdoek uit zijn broekzak, windt het om zijn gezicht heen, en zinkt tot zijn knieën in doden.
Met zijn magische laarzen komt hij snel bij een deur, die blijkt op slot te zijn. Hij gaat zitten en begint te schoppen.
***********************************************************************
Hope loopt ongeduldig heen en weer, zijn bijl omhoog. Iedereen blijft buiten bereik. Tin inspecteert de deur aan de zuidmuur, merkt niets op, en verstopt zich in de schaduwen naast de deurpost. Net op tijd, want de grote aapdemon verschijnt recht voor de deur! Ze heeft geen tijd om Tin op te merken voordat twee houten speren haar hoofd doorboren. Ze zinkt op haar knieën en kantelt langzaam naar voren totdat de speren de grond raken. Ze blijft daar, knielend, en bloed biggelt langs het hout naar de vloer toe.
Tin merkt op, met haar eigen Arcane Sight, dat deze demon ook een magische riem en bracers aan heeft, en dat ze ook iets magisch in een leren zakje heeft dat aan haar riem hangt. Ze zou net overgaan naar nader onderzoeken wanneer Hope de deur opengooit en een straal bliksem de kamer inknalt!
|
Jeff
Tin-a-Tin (Jacco)
Johan
Pake
Jacco
Bohairic (Tuning)
